De afgelopen maanden zijn behoorlijk heftig geweest. Mede daardoor zijn er ook niet zoveel columns van mij verschenen. Ondanks alle lief bedoelde adviezen om de shit maar van me af te schrijven. Twee columns ellende is echter wel genoeg geweest. Raar gevoel eigenlijk. Aan de ene kant verheugde ik me enorm op de CX-meeting. Aan de andere kant brak het klamme zweet me uit, alleen al bij de gedachte. De tik die weer zou komen na de meeting, zoals dat de laatste tijd wel vaker voor kwam na wat gezelligheid elders. Van de CX-ers kreeg ik niet de kans om allerlei smoesjes te verzinnen om er onderuit te komen. De afstand zou te ver zijn. Een oproepje in het café was voldoende. Misschien tekent dat ook wel de sfeer die momenteel heerst bij CX. Dezelfde stemming die te proeven was tijdens de meeting. Zoveel verschillende karakters en toch één grote familie. Ook de stamgasten schoven probleemloos in. Het kan ook niet anders geweest zijn dat iedereen daar zijn of haar plekje heeft gevonden. Kwam natuurlijk ook door die geweldige band. En door de goede zorgen van de familie Godspeed. Ondanks de drukte was er de persoonlijke aandacht voor iedereen, die tegenwoordig zo vaak ontbreekt. Toch merkte ik wel dat er door mij zo af en toe overgeschakeld werd naar de ‘automatische piloot’. Even net doen alsof. Gelukkig was Beer Jan dan in de buurt om me weer wat moed in te praten. Met recht behoort Beer met een hoofdletter geschreven te worden.
Ook toen de meesten vertrokken waren en enkelen nog wat napraatten bleef die gemoedelijke sfeer. Intussen moest ik me wel voorbereiden op een samenzijn met twee fantastische meiden in het schietlokaal. Wat een nacht ! En dan gewekt worden door de plaatselijke fanfare. Geen wonder dat ik bij vertrek de autodeur niet open kreeg. Moet je wel bij de goede auto staan Kobus ! Was totaal de richting kwijt. Pleurtje gelukkig niet. In notime waren we weer in Zwolle. Daar nam dan ook de laatste CX-ster afscheid.
En toen was het wel even slikken. Shit. Niet weer hè. Laat me nou even een paar dagen nagenieten. Mijn stem daalt altijd een paar octaven heb ik de indruk als ik me ellendig ga voelen. En veel lager kon niet. Zou zelfs Johny Cash eruit zingen
met ‘I walk the line’. De volgende dag toch al mijn moed maar verzameld. Internetcafé. De opmerkingen lezen over de meeting en natuurlijk de foto’s bekijken. Geloof dat ik toen weer de ware spirit terugkreeg. Nu schrijf ik weer versjes en zing wat in op de comp. Meestal een teken dat het weer goed gaat komen. Afscheid van een ellendige tijd en weer een beetje kennismaken met mezelf. En met anderen van CX. Tijdens het schrijven biggelen weer eens de tranen over mijn wangen. Dit is geen eens een column. Meer een andere manier om gewoon ‘dank jullie wel’ te zeggen.
10 reacties
Mosje · 17 juli 2004 op 12:11
Mooi verwoord, Kobus.
OK, geen ellende-van-je-afschrijf-columns meer van jouw hand dus.
Dan maar over die twee meiden in dat schietlokaal? Ik heb een suggestie voor de titel; “dubbeldekker”
😛
Ma3anne · 17 juli 2004 op 12:35
Fijn dat je zo genoten hebt, Kobus. Maar wat kan jij valsspelen met Triviant! Over dat avontuur in de schietzaal maar niet te veel uitweiden hoor! 😀
pleuro · 17 juli 2004 op 13:34
Lieve Kobus,
Fijn om te weten dat je mede door deze meeting weer nieuwe mensen hebt gevonden die ook voor jou een plaatsje in hun hart vrij hebben. Inderdaad geen echte column, maar is dat beslist noodzakelijk wanneer je je gevoel van je af wilt schrijven?
Ik wacht nog steeds op het voorwoord in het boekje welke ik van je mocht ontvangen bij de snelweg! 😀 😀
pepe · 17 juli 2004 op 15:37
[quote]Misschien tekent dat ook wel de sfeer die momenteel heerst bij CX. Dezelfde stemming die te proeven was tijdens de meeting. Zoveel verschillende karakters en toch één grote familie. [/quote]
Leuk dit te lezen Kobus, het was absoluut heel gezellig eens de gezichten te zien, die tot dan toe alleen nog maar een naam waren voor mij.
Maar uh, we zijn toch zeker de Tros niet 😉
Ik stuur je een tisseu voor je tranen.
Droog ze maar snel en lach om het mooie van die dagen.
Mup · 18 juli 2004 op 00:59
Dankzij alle reacties, foto’s en jouw column niet op de laatste plaats heb ik een beetje, met de nadruk op beetje, een indruk van de meeting.
Shit, wat heb ik veel gemist,
Groet Mup.
rrobin · 18 juli 2004 op 02:18
[quote]Dit is geen eens een column. [/quote]
Dat doet enigzins afbraak aan de column, een erg roerend stukje. Vind het opeens jammer dat ik de meeting gemist heb..
Irma · 18 juli 2004 op 03:32
Goh… geen column misschien. Meer een ‘brief’, maar wel een hele mooie.
Zullen we maar zeggen: op naar de volgende meeting?
Dees · 18 juli 2004 op 16:31
Wat een lief schrijfsel (ik durf het niet meer anders te noemen :-D)!
Alleen verwacht ik nog wel de ongecensureerde column over een man, twee vrouwen en een schietzaal 😉
Louise · 18 juli 2004 op 18:38
Column of geen column, ik vind het wel heel mooi opgeschreven.
En ja, ik verwacht ook een vervolg op je terloopse opmerking van die twee vrouwen in het schietlokaal 😛
Eftee · 18 juli 2004 op 22:29
Ah, wat jammer! Heb ik Triviant ook nog gemist.