Afvallen en opstaan

Ik zag een klasje basisschoolkinderen fietsen. Ze reden in een lange sliert en maakten veel kabaal. Vroeger was dat niet anders. Meestal was er dan één dikkige jongen bij, die aan de staart van zo’n rij fietste. Probeerde met zijn neus op het stuur al puffend en hijgend zijn klasgenootjes bij te houden. Had ie moeite mee. Deze keer was het anders. Vooraan, vlak achter de meester, reden twee slanke kindertjes. Daarachter probeerde een batterij jonge vetklepjes met de grootste inspanning het tempo bij te benen. Het zweet gutste van hun bolle koppies. Tempo ging omlaag en de topzware kids wankelden op hun fietsen. Maar ze vielen niet. Alsof ze er op getraind hadden.

Nederlandse kinderen worden te dik. Niet gewoon te dik, maar echt vét. Hoe vet? Bij het schuifelen je armen niet meer om de ander heen kunnen krijgen vet. Iets met een combinatie van blikjes cola in de automaat op school en te vaak met de auto door moeder naar school worden gebracht. En alsof dat niet genoeg is: hun motoriek gaat ook nog eens hard achteruit. Als ik de krant moet geloven zitten de kinderklassen tegenwoordig vol met vetgemeste koters die motorisch nog onder doen voor ongeboren kalveren. En wat krijg je daarvan? Juist, meer valpartijen. Hárde valpartijen. In de pauzes waggelen ze over het schoolplein en ploffen bij het minste of geringste duwtje met een doffe klap op de klinkers. Wachtkamers van ziekenhuizen puilen uit van de binnengebrachte Billy Turfjes met botbreuken en kneuzingen. Daar moet wat aan worden gedaan! De stichting Consument en Veiligheid roept scholen op om valtrainingen te organiseren. Kinderen moeten zó leren vallen dat ze niets breken.

Wat een idee! Hoe zal zo’n valtraining eruit zien? Geeft de juf struikelend het goede voorbeeld? Zitten de kinderen in ijshockeypakken in de banken? Gezien zijn rijke ervaring met vallen schijnt Jan Peter Balkenende al vele verzoeken te hebben gekregen om als gastdocent op de scholen valles te komen geven. Eerlijk is eerlijk, ervaringen in het buitenland zijn veelbelovend. Zo worden de beste schwalbes gemaakt door Duitse voetballers die vroeger uitblonken in valles. Ook al wordt met valtrainingen het aantal polsbreuken gehalveerd, de kids blíjven met al die overtollige kilo’s de speeltoestellen teisteren. Met als enige verschil dat ze niet meer naar de eerste hulp hoeven nadat ze door de evenwichtsbalk zijn gezakt. En daarna doen ze met hun worstenvingertjes weer een graai in de snoepautomaat. En zo is valtraining niet meer dan symptoombestrijding. Waarom niet net als vroeger? Elke dag met de fiets naar school en een appel voor onderweg. Hartstikke gezond. En als je dan tóch een keer van je fiets af valt, dan sta je gewoon weer op!