Onvoorstelbaar, hoe snel dit jaar voorbijgaat. Toen we in maart thuis moesten gaan werken, dacht ik dat dat voor een paar weken zou zijn. Drie weken, was in eerste instantie het idee. Ik zette mijn laptop op de eettafel en ging aan de slag. Als ik ’s middags met Stef een rondje liep, kwam ik langs een veld waar net mais was gezaaid. Ik zag de plantjes opkomen en groeien. De drie weken werden drie maanden. Thuiswerken werd het nieuwe normaal. We mochten wel naar kantoor maar alleen als het echt nodig was en onder strikte voorwaarden.
De eettafel voldeed niet meer. Het voelde niet goed om de hele dag te werken, dan de laptop dicht te klappen en opzij te schuiven en op diezelfde plek te eten. Mijn maatje zag het als eerste in. De werkdag werd te veel verweven met de vrije tijd. Dus verhuisde ik naar boven. Ik heb nl. de luxe dat ik een eigen werkkamertje heb. Inmiddels volledig ingericht met alles wat ik nodig heb. De huiskamer is weer de plaats waar ik woon. En niet de plaats waar ik werk.
Tussen de middag eet ik samen met mijn maatje. Als ik te lang niet naar beneden kom, krijg ik een appje. “Pauze!!” Even eruit, even achter het scherm vandaan. Eigenlijk bevalt het me prima zo. Ik heb mijn draai goed gevonden. Als ik na het rondje met Stef weer naar boven vertrek, wil die kleine man altijd mee. Hij rommelt wat rond en gaat met een zucht voor mijn boekenkast liggen. Natuurlijk ben ik een watje maar ik heb er toch maar een dekentje neergelegd. Hij snurkt nog net niet zo hard dat mijn collega’s het horen tijdens de Teamsmeetingen.
Ik hoor van anderen dat ze het moeilijk vinden om thuis te werken. Ze kunnen zich niet concentreren. Ik snap dat als je kinderen hebt die ook hun aandacht nodig hebben. Natuurlijk, ik vind het jammer dat ik mijn collega’s niet spreek bij de koffieautomaat. Je mist toch de gesprekken over hoe het thuis gaat en wat mensen naast hun werk beweegt. Een Teamsmeeting is vaak veel zakelijker, je bespreekt wat nodig is en gaat dan weer verder. Maar het werken op zich gaat me goed af. Wat mij betreft wordt de combinatie tussen thuis en op kantoor echt de norm. En eerlijk is eerlijk, ook mijn maatje vindt het fijn. We gaan het zien, COVID-19 zal zeker nog een hele tijd zijn invloed uitoefenen.
Inmiddels is de mais alweer gemaaid. Het veld is omgeploegd en ligt braak tot het komende voorjaar. Ik ben benieuwd hoe ver ik de mais zal zien groeien.
0 reacties