ALAAF! We mogen weer

Nog even en dan is het weer zover. Dan kunnen de pakjes en schmink weer van de zolder gehaald worden en barst het feest weer in alle hevigheid los. Limburgers kunnen er maar slecht tegen als de Hollanders dit feest bespottelijk maken. Een feest dat 4 dagen zuipen, vreemdgaan en je schromelijk misdragen permitteert. Het wordt je als rasechte Limburger met de paplepel in je strot gegoten. Of je nu wil of niet. Al vanaf dat je 1 jaar oud bent, krijg je een carnavalspakje aan en gaan je ouders met je naar de optocht en het café. Ik ben het allemaal geweest; roodkapje, indiaantje, dansmarietje (en dit was echt het allerergste pakje met een blonde, jeukende pijpenkrullenpruik en een minirokje met afzakkende maillot!) onzelieveheersbeestje en zelfs een cowboy met pistool en al. Vanaf een jaar of 13 begin je het pas echt leuk te vinden, want dan mag je zelf je pakje verzinnen. Hippie of een oude pyjama voldoet dan aan de eisen van de pubers die zo hun eerste tongzoen weten te bemachtigen.

Ik weet het nog goed. Ik mocht 4 dagen aan de hand van mijn oudere zus mee naar een gemeenschapshuisje waar vleselijke gemeenschap uit den boze was. Er was genoeg toezicht om de pubers, die met veel moeite licht beschonken probeerden te raken van de half gevulde bekertjes met sneeuwwitje, in het gareel te houden. Ik had de hele avond gedanst met een knul die ik wel zag zitten. Achteraf bleek dat dit niet wederzijds was. Maar zoals altijd het geval is met carnaval: er zijn genoeg gegadigden. Dus eindigde de avond met een jongen die met me wilde zoenen. Buiten welteverstaan, want binnen was niet toegestaan. Ik stelde dit moment (ik had nog nooit getongzoend) zolang mogelijk uit en at extra veel uien op mijn frietje speciaal.

Het moment kwam er aan dat ik er niet meer onderuit kwam en ik vond het verschrikkelijk vies en smerig. Bah! Ik heb me de andere 2 dagen ziek gemeld en het via via uitgemaakt. Inmiddels ben ik er niet meer vies van, integendeel, ik vind zoenen heerlijk! Maar zo ontstond wel mijn beeld van het carnaval. Twee jaar geleden heb ik een laatste poging gewaagd om te kijken of ik het na 25 jaar nog steeds zo leuk vond. Na 3 uur en een halve cola was ik weer thuis. Hollanders, jullie hebben best gelijk! Ik ben 14 keer in mijn borsten geknepen, 22 keer in mijn kont, ik zat onder de blauwe plekken van het geduw en gepor. Mijn tenen waren blauw, ik kreeg 11 glazen bier, 4 cola’s, en 3 breezers over me heen, had 5 gaten in mijn pakje van de sigaretten, waarvan 1 een brandmerk op mijn arm had veroorzaakt.

Gemiddeld doe je er 55 minuten over om het café in te komen, 22 minuten om de WC te bereiken, 16 minuten om de bar te bereiken en 36 minuten om je bestelling te ontvangen. Alaaf! En maar blijven lachen, anders krijg je te horen: ‘wat kijk je maar chagrijnig!’ Ik heb heel wat bekenden zien vreemdgaan. 9 Maanden later is er niet voor niets een geboortegolf in Limburg.

Daarop heb ik besloten om het volgende jaar de carnavalsgekte te ontspringen. Dus ging ik een weekendje weg naar het mooie en rustige Egmond aan zee. Toen we ons hotel via de aangewezen route probeerden te bereiken stonden we midden op de hoofdweg vast. Ik geloofde mijn ogen niet. Er trok een heuse carnavalsoptocht voorbij.
Dat zal wel betekenen dat we 2 uur moesten wachten na die toch al vermoeide rit.

Ongelooflijk, 5 minuten en we konden er weer door. Ik moest er wel om lachen, temeer daar het niks was vergeleken met de optochten die wij gewend waren. 200 groepen en wagens i.p.v. 10 einzelgängers. Op de straten lag hier en daar een hoopje witte ‘sneeuw’. Bij ons komt er een schoonmaakploeg van 100 mensen aan te pas om de platgelopen mandarijnen en karamels, de confetti en slingers op te ruimen. Gemiddeld sta je bij ons ook 3 uur te koukleumen voordat de laatste prinsenwagen in zicht is. Je gaat naar huis met een tuut (draagzak) vol met 5 kilo snoep die je de helft van je gebit kost. Vind je het gek dat alle Limburgse tandartsen hier in de raad van elf zitten?

Ik heb zojuist mijn pakje uit de kelder gehaald en het bloed begint toch te kriebelen. Desondanks ga ik er dit jaar met carnaval een paar daagjes tussen uit. Naar een land waar ze nog nooit van carnaval gehoord hebben. Want ach, geef nou toe Hollanders, je viert carnaval zoals de Limbo’s en Brabo’s het doen met zoepen, zingen, springen, sjansen en dansen, maar niet half! Dus kom hier heen voor het échte werk of blijf in je eigen provincie en vier het helemaal niet!