Alleen met kerst

28 Dec, 2:09 AM en ik zit alleen achter mijn pc.
Ik geniet van de stilte en voel me verdrietig van binnen.
Wat is het toch allemaal snel voorbij he die kerstdagen, ik ben er een paar maanden van tevoren mee bezig en leef er echt naar toe.
Misschien omdat ik het zie als mijn laatste Engelse traditie of misschien geeft het kerst sfeer een gevoel van familie en geborgenheid die ik zo mis van vroeger. Natuurlijk mogen mijn kids niks te kort komen dus sla ik al vanaf Juli kado’s in, das beter dan dat ik ze in 1 klap moet kopen want dan zou ik ruzie krijgen met mijn lief dat een aantal honderd euro’s aan kado’s belachelijk is.
En hij zal vast wel gelijk hebben maar dan kom ik weer in een winkel en ik zie van alles liggen met mijn kinderen hun naam erop.
Ik kan nooit wachten tot de Klaas feest over is want dan kan ik de Kerstboom zetten en heel het huis versieren.
Kaarsen overal en slingers een bonte ouderwetse kerstboom met snoepjes erin en last but not least een gezellige openhaard met grote rode sokken aan de schouw, ow heerlijk zo een sfeer toch.
Ik hou er van, hoe knusser hoe beter
Mijn vriend vindt het allemaal onzin en kan het niet waarderen dat ik een heel jaar spaar voor kado’s en een luxe gevulde koelkast en vriezer, Maar wat hij niet snapt is dat mijn deur open staat voor alle mensen die ik lief heb, en zo gaat het ook want veel vrienden komen gezellig een hapje en een drankje bij mij halen, dat is toch gezellig samen lachen en oude verhalen ophalen.
Even alles vergeten want het is Kerst en we vinden het fijn om samen te zijn.
Mijn Moeder kwam ook uit Schotland over om de kerst met mij te vieren, gelukkig maar want anders had ik helemaal geen familie om me heen en dat is toch erg belangrijk voor mij en mijn vriend had nacht dienst dus niet echt gezellig.
Het is echt een leuke kerst geweest en de kinderen zijn nog steeds fanatiek over wat ze hebben gehad en tja dat geeft mijn een goed gevoel.
Maar vandaag was minder leuk Vandaag ging mijn moeder terug naar Schotland.
Wou dat ze langer had kunnen blijven maar haar hond zat in de kennel dus langer kon echt niet.
Terwijl ik dit schrijf schieten mijn ogen weer vol want als ze er niet meer zijn of weer weg moeten gaan besef je hoe zeer je ze gaat missen, niet wetend wanneer je elkaar weer zal zien. Tja afscheid doet pijn.
Heel het jaar onderdruk ik de emotie van gemis maar nu besef ik dat ik familie heel erg mis.
Ik heb nog maar 1 jongere broer die hier in Nederland woont, maar hij is jong en is zo met zijn eigen leven bezig zoals dat moet zijn als je net een huis hebt gekocht met je lief.
Mijn andere zussen en broers wonen ook buiten Nederland en ik zie ze eens in het jaar of zelfs om de twee jaar.
Leuk is dat niet voor zo een sentimentele trut zoals ikke maar het komt er gewoon niet van.
Ik heb mijn oma die net 89 jaar oud is geworden beloofd dat ik in de lente haar kom bezoeken want dat is al weer een jaar geleden en tja ze is al 89 dus ik mag dat bezoek niet te lang uitstellen, ook omdat mijn oma nog nooit Raven mijn zoon heeft gezien en dat gedachte wil me niet los laten.
Dus buiten mijn kinderen heb ik eigenlijk niemand van familie om de kerst mee te vieren en dat gedachte vind ik vreselijk, daarom ben ik zo blij dat het mijn moeder gelukt is om hier te komen.
Ik vraag me nu al af wat we volgend jaar zullen doen Ik naar schotland of zij weer hier want mijn moeder heeft altijd Kerst tot leven gebracht voor mij.
Ook in trieste tijden vulde zij het huis met kerst sfeer en ik probeer haar heel hard na te doen, maar dat is haar talent en ik kan niet aan haar tippen.
Ik weet nog goed toen ik klein was werd ik en mijn broers op kerst ochtend wakker rond vijf uur vol verwachting want er onder de boom lag.
Ik zou tegen mijn kids zeggen ga nog even slapen maar mijn moeder niet hoor zij straalde al en het feest kon beginnen.
Later was het altijd een strijd wie de kalkoen zou vullen ik of ma, uiteindelijk werd het altijd ma omdat ik gewoon niet de vulling met mijn hand door zijn reet kon douwen, het zweet brak me elke keer uit en mijn hand weigerde door dat gat te verdwijnen, dus nam ze het weer over van mij.
Met deze column wil ik eigenlijk iedereen vertelen hoe veel ik van haar hou en dat ik haar zo dankbaar ben dat ze uit Schotland hier heen kwam om kerst met mij te vieren.
Hoop dat het volgend jaar weer kan want anders zal het de eerste kerst in 35 jaar zijn dat ik me echt alleen zal voelen.
MUM YOUR THE BEST, I LOVE YA XXXX