Als bloesem voor de zon

[i]Zoals de bloesem een voorbode is van het fruit in de zomer, zo zijn wensen en verlangens van mensen een voorbode van hetgeen ze later kunnen realiseren.[/i][size=xx-small]*[/size]. Ik ben op zoek naar inspiratie. Zo dwarrelt de bloesem door mijn hoofd, terwijl buiten de wereld onderduikt in een witte laag van isolatiemateriaal. Bijzondere kwaliteiten heeft zo’n laag sneeuw, het verstilt het blikveld om me heen en gunt het een kleine adempauze.

Alleen, geen bloesem te zien.

Zoals ooit eens iemand de weg naar het hiernamaals geplaveid zag met een berg verdwaalde sokken, die gesorteerd moeten worden alvorens je door mag lopen, is de weg naar mijn hiernamaals ongetwijfeld bezaaid met open eindes en losse brokjes onaf. Met beloftes die onvervuld bleken en talent verspild. Met verkeerde keuzes en langdurige gevolgen. Met angst om uit het leven te trekken wat ik wil, in plaats van lef als enkelvoud van leven.

Ik blijk de slaaf van mijn loonstrook, de workaholic die zich het lazarus werkt voor een bodemloze put. En niet voor het eerst. Baan na baan knal ik op een muur, die doodgewoon de mijne blijkt te zijn, als een blinde ezel met Alzheimer. Dat geeft koppijn, ook na werktijd.

Buiten sneeuwt het. Geen bloesem te zien, maar wel een dikke, witte laag. Het is misschien wel tijd voor een wandeling en misschien een kop choco toe, misschien zelfs wel met de man van wie ik houd. Relativeren en mogelijk eindelijk maar eens leren. Van fouten, tot wellicht een klein, doch nieuw begin. Als bloesem of als sneeuw voor de zon, dat zal alleen maar kunnen blijken bij het zetten van een volgende stap.

[size=xx-small]* [i]De Creatiespiraal[/i] – Marinus Knoope[/size]