Ambtenaar K. Wal

Mag ik u een kijkje geven in het treurige bestaan van ambtenaar Wal, werkzaam bij de Sociale Dienst van de gemeente Ridderkerk? Ieder jaar wordt een prijs toegekend aan “De Jonge Ambtenaar van het jaar”. De heer Wal nomineer ik graag voor de titel “Klootzak van de eeuw”. Hij heeft een bijstandmoeder een door haar gewonnen prijs van 50 euro afgepakt. “Wal is de naam. Karel. Ik doe heel nuttig werk op het gemeentehuis van Ridderkerk. Zo zie ik het als mijn taak, te zorgen dat er geen overbodige paperclips met de dossiers mee het archief in gaan. Want dat betreft wél gemeenschapsgeld. En niet zo lang geleden heb ik mijn zaalgenoot Hendrik aangegeven bij het Bureau Ambtelijke Integriteit wegens het voeren van een privé-telefoongesprek op een toestel der gemeente. Want dat kan niet door de beugel.

“U zult mij er nooit op betrappen dat ik te laat op mijn werk kom. En ook te vroeg naar huis gaan vind ik uitermate onverantwoordelijk gedrag, net zoals te ruime lunchpauzes. In een cahier met een stevige kartonnen kaft houd ik dus de tijden bij van binnenkomst, lunchpauze en vertrek van al mijn collega’s op de zaal. De gemiddelde gemeentebeambte werkt zeker 3 minuten per dag te weinig. Ik heb daarvan al herhaaldelijk melding gemaakt aan de gemeentesecretaris, en ik vind het teleurstellend dat ik steeds maar geen reactie krijg. Nu overweeg ik, mij tot het College van Burgemeester en Wethouders te wenden.

“Mijn bestaan is zeer eenzaam. Ik heb geen vrouw, en vrienden heb ik evenmin. Het is mij niet bekend, waarom. Zelfs op de korfbalvereniging waarvan ik lid was, keek iedereen mij met de nek aan. Ik houd erg van zorgvuldige administratie, dus zo vreemd is het niet dat ik de belastingdienst heb gevraagd, de omzetbelasting op de in de pauzes der wedstrijden geschonken thee eens te controleren. Mijn collega’s willen evenmin met mij lunchen, en de koffiehoek stroomt altijd leeg als ik daar een kopje koffie kom halen, en tegelijkertijd even controleer of er geen gesprekken worden gevoerd over onbelangrijke onderwerpen als het beste merk waspoeder of de vraag, hoe schoon de woningen mijner collega’s zijn. Liever heb ik dat er wordt geconverseerd over de naderende aanpassingen van de Gemeentewet.

“Maar ik boek regelmatig succes. In de plaatselijke krant zag ik dat een onzer cliënten een prijs bij de supermarkt had gewonnen. 50 Euro aan boodschappen. Ik heb haar ontboden op ons kantoor, want mevrouw bleek een uitkering ex Wet werk en inkomen te hebben. Iemand die kan winkelen, kan ook solliciteren. Bovendien bleek uit haar giro-afschriften dat een vriend ter gelegenheid van haar verjaardag een bedragje op haar rekening had gestort. Wegens meldingsplichtverzuim in de zin van de Algemene Bijstandswet heb ik zowel de 50 euro van de supermarkt als het geld dat mevrouw incasseerde van haar vriend gekort op haar uitkering. Het feit dat mevrouw het geld heeft besteed aan de verjaardag van haar zoontje doet niet ter zake. Inkomsten zijn inkomsten.”

Tot zover ambtenaar K. Wal. Gevaarlijke rechts-populistische partijen bepleiten een stevige inkrimping van het ambtenarenbestand in Nederland. Daar ben ik om allerlei redenen fel op tegen. Maar ééntje minder? Dát moet kunnen…