Sinds ik mij, nu al weer bijna negentien jaar, achter een venster op mijn best presenteer, hebben mijn zaken een enorme vlucht genomen. Gelikt als ik ben, maak ik op elk plekje waar ik wordt aangeraakt een ander geluid. Maar ik doe het ook geruisloos als men dat liever heeft. Ik breng mensen in extase en leid ze naar plaatsen waar ze enkel van durven dromen. Het begon allemaal zo ingewikkeld, voor een kleine groep toegankelijk in slecht verlichte kamertjes. Maar sinds ik de vensters heb ontdekt kunnen de mensen mij lezen als een boek en word ik inmiddels door Jan en Alleman gebruikt. Mijn diensten begonnen ook met eenvoudige handelingen, ongecompliceerd. Maar langzamerhand begint het mij nu toch boven het hoofd te groeien en loop ik steeds vaker vast. Ik houd niet van klikken. Toch doet iedereen het bij me. Men lijkt een blindelings vertrouwen in me te hebben en met hoog gespannen verwachtingen worden er vragen aan mij gesteld van de meest uiteenlopende aard waar ik, goed gebekt als ik ben, binnen luttele seconden een antwoord op klaar heb.

Dankzij mijn Billen en Gaten ben ik uitgegroeid tot een dienstverlener eersteklas waar men niet meer om heen kan en regel ik inmiddels bijna alles voor iedereen. Druk, druk, druk. In deze gehaaste samenleving, die het is verworden, ga ik ‘multi taskend’ door het leven. Ik krijg opdrachten die ik, met meer toe dan af mijn nukken, toch maar braaf uitvoer. Ook de introductie van allerlei nieuwe ziektes maken mijn werk niet eenvoudiger en geef ik er de voorkeur aan om alleen nog maar met een gedegen bescherming mijn werk uit te voeren.

Als om mij te plezieren wordt er een nieuw venster geopend. Vreemd genoeg ondervind ik hier geen verkoeling door en raak ik enkel nog maar meer verhit. Ik geef het toe, logisch klinkt het niet, maar wil iemand alstublieft op de start klikken om mij te laten stoppen zodat ik eindelijk een beetje kan afkoelen? Gebruik dan eens de deur en geen vensters, want geloof me, de werkelijkheid ligt gewoon buiten op straat en ik ben zeker niet het antwoord op al uw vragen.

Categorieën: Gein & Ongein

7 reacties

Falco · 6 oktober 2004 op 08:53

Ik geef het toe, ik maak met regelmaat gebruik van je. Maar het moet toch goed aanvoelen als ik je afhelp van dat hardnekkige virus waar je al een tijdje mee rondloopt. Of als ik je weer verlos van die wormen die je gezondheid hard kunnen doen afnemen.

Ik probeer de laatste tijd van je af te blijven. Het is niet dat ik je niet meer wil, maar ik moet nu eenmaal kiezen waar mijn prioriteiten liggen. Vergeef mij, maar wees ook gerust, ik zal je niet vergeten. Ik zal je ook altijd nodig hebben, je neemt nu eenmaal een centrale plek in mijn leven in. De volgende keer dat we samen zijn zal ik extra aandacht aan je besteden, liefdevol zal ik mijn handen over je bewegen, je aanraken waar je het lekker vind en je de nodige afkoeling bieden als je wat verhit raakt.

Wie weet, misschien zullen we in de nabije toekomst samen de straat op kunnen, om daar op zoek te gaan naar het antwoord op onze vragen.

Louise · 6 oktober 2004 op 12:10

😀 😀
Erg leuk gevonden, King!!
Veel leuker om in het sfeertje te blijven hangen. Daarom ga ik even nergens op in.

sally · 6 oktober 2004 op 16:56

prachtig bedacht.
Een column om twee keer te lezen…
groeten Sally

ignatius · 6 oktober 2004 op 20:52

leuk. goed geschreven en verrassend!

Mup · 6 oktober 2004 op 20:54

Het heeft even geduurd voor ik je durfde te betasten, lezen en schrijven kan ik nu met je, wat wil ik nog meer?

Groet Mup.

pepe · 7 oktober 2004 op 20:58

Erg grappig geschreven… en gelezen.

Mosje · 7 oktober 2004 op 21:41

Met enige regelmaat sta ik op het punt om mijn relatie met jou te beeindigen.
😛

Geef een reactie

Avatar plaatshouder