And now for something completely different

“Ach Raindog, waarom schrijf je dan niet even een stukje over iets totaal anders?” Dat zegt mijn goede vriendin die me een beetje op probeert te beuren in deze droeve tijden. “Ja maar…. waarover dan in vredesnaam?” vraag ik terwijl ik mijn schouders optrek. “Weet ik veel. Over neuken voor mijn part!” Voorwaar geen slecht idee denk ik. Maar is dat eigenlijk wel zo? Het is moeilijk om de actualiteit te negeren. Maar toch zou ik zo graag even een stapje terug willen doen om iets van het overzicht terug te winnen. We zitten met zijn allen met onze koppen in een wespennest dat bevolkt wordt door prehistorische inboordelingen van tweeërlei afkomst. De ene soort dreigt met de radicale islam te steken, de andere met de gifangel van xenofobie. En als we onze koppen er maar lang genoeg in houden is het nog maar slechts een kwestie van afwachten wie als eerste toesteekt. De een kan niet zonder de ander en ze vechten om het hardst om onze koppen in de hoop dat, wanneer zij één van ons gestoken hebben, wij met onze klappen niet hen maar juist elkaar zullen raken. Maar ik dwaal af, dit zou een column over neuken worden.

Theo van Gogh is ritueel verneukt. De vrijheid van meningsuiting is zwaar verneukt. Mohammed B. zal zich wel verneukt voelen nu de martelaarsdood hem onthouden is (allahzijdank toch nog iets van rechtvaardigheid in dit alles.) Een zooitje arabieren van de Islamitische Tawhid Brigades voelt zich verneukt omdat er hier een feestje is en zij er niet bij zijn. Veel Nederlanders voelen zich als in een aha-erlebnis verneukt omdat ze nu pas beginnen te begrijpen wat Paul Scheffer een paar jaar geleden bedoelde. De Palestijnen voelen zich verneukt met een Arafat die zich ineens wel heel erg joods gedraagt door steeds maar weer uit de dood op te staan. De Nederlandse moslimgemeenschap wordt op dit moment op afschuwelijke wijze verneukt. Als niemand op het idee komt om heel even een klein stapje terug te doen zijn we straks samen verneukt.

Ik zelf tenslotte voel me nu vreselijk verneukt door mijn vriendin die totaal niets blijkt te hebben bijgedragen in de verbetering van mijn stemming in deze droeve tijden. Misschien zijn er andere manieren denkbaar waarop ze me kan helpen. Ik ga meteen maar even subtiel informeren hoe we volgens haar het beste invulling kunnen geven aan de ‘make love, not war’ gedachte. Om dit op een multiculturele manier aan te pakken zal wel niet echt een optie zijn, hoewel een multiculturele orgie in ieder geval vele malen aangenamer en vast een stuk minder bloederig zal zijn dan een collectieve slachtpartij. Nee, wat mij betreft houden we het gewoon heel praktisch.

“Zeg Fatima? Mag ik je misschien nog iets vragen?”