Arachne

De drie oude wijven in het plantsoen zijn al hun bladeren nog niet kwijt als de sneeuw hen overrompelt. Ingesneeuwd heb ik de dag voor mijzelf met Radio 2 en twitter, waarop ik onlangs de eerste aarzelende schreden zette. Twitter is een universum op zich. Als niemand je volgt, zit je voor het heelal te tweeten. Gevolgd worden is de boodschap en voor je het weet, treedt een sociale code in werking, en daar loopt mijn rugkam rood van aan. Wat maak je uit iemands vriendenkring op? Ik volg een kat, het koningshuis, een predikant en Wilders. Wil je mij nog steeds op je verjaardagsborrel? Niet dat ik zou komen, trouwens. Je doet me de dood aan met zoiets. Mijn allerbeste vrienden zijn de spinnen, die van voorjaar tot herfst op het balkon wonen en in de winter eronder. Spinnen zijn niet echt gezellig, maar als je er eentje weet die twittert, hoor ik het graag.

Hoe zou vanlidt eruitzien, vraagt menigeen zich wellicht af, of beeld ik me dat alleen maar in? Hoe het ook zij: de uitzending van een voordracht door mij uit eigen werk op youtube is in voorbereiding, maar ik kan mijn gezicht maar niet in de plooi houden. Misschien eerst maar eens op cursus bij Eugènie Herlaar. Met die presentatie wil ik laten horen hoe geweldig ik kan schrijven natuurlijk, maar ook, hoe behoorlijk Nederlands klinkt. Ik krijg hoofdpijn van wat mij in urbaan Nederland ter ore komt. Wie helpt die derde generatie allochtonen nou eens eindelijk van dat kunstmatig in stand gehouden buitenlandse accent af? Albayrak kan het ook, dus je doet je best maar, en anders ga je maar op spraakles bij Eugènie.

De predikant is van mijn leeftijd, lijdt aan A.L.S. en zegt nog twee jaar te hebben. Wanneer ik hem bezoek, hoor ik aan zijn spraak dat het menens is, al is hij nog heel actief. Vier jaar geleden leidde hij de uitvaart van mijn vader, en was hij een gezonde man van in de veertig. A.L.S. is als telekinese: ze hebben er dan wel een naam voor, maar geen verklaring. Stephen Hawking is er een zeldzame overlever van. Ongelovig zit ik tegenover Arnold in de kamer. Misschien heb je het wel niet. Misschien komt het tot stilstand. Misschien bestaat het wel helemaal niet of vinden ze er bijtijds een pilletje voor uit. En misschien breekt WOIII wel uit of slaat er een meteoriet in.

Van de pastorie gaat de reis naar België waar mijn moeder woont. Ze is heel gelukkig in haar serviceflat in de Brabantse provincie, vlakbij mijn broers die haar wekelijks opzoeken. Het gaat niet goed met mijn jongste broer, heeft nooit willen deugen, luistert naar de verkeerde raad, liegt zijn moeder voor, en heeft zich een hartkwaal geslempt. Misschien overleef ik hem wel, zegt Moeder.

Vloekend vlucht ik via Brussel, en land in besneeuwd Dublin onder genot van een Nederlandse weekendbijlage. Wat zou de Majesteit van [i]La Cage aux Folles[/i] gevonden hebben? [i]Hotel California[/i] heeft [i]Bohemian Rhapsody[/i] van de eerste plaats gestoten, en wiki lekt. Als het echte nieuws te verschrikkelijk is, of niet interessant genoeg, maken we het zelf wel. Dit is onze beschaving: het bestaan cirkelt rond lichtgevende informatieverstrekkers, als een mot rond een gloeilamp.

Kraaien mediteren in kalende kruinen, en sneeuw dwarrelt door het hemelrijk op een verdoofde Aarde. [i]Jupiter krijgt zijn streep terug[/i]; het lijkt Prins Bernhard wel. [i]Mars tegen abortus[/i]. Wat zou Venus ervan vinden?