Ik werd vanochtend wakker en dacht: vandaag moet er iets radicaal veranderen. Dus heb ik de kapper gebeld. Gelukkig kon ik vanmiddag nog terecht. Het was dan ook een noodgeval. Mijn niet zo geliefde ex vond mijn haar leuk zo. Dus het moet eraf. Minstens tien centimeter.
“Schat?”
“Ja?”
“Wanneer kom je eens onder de douche vandaan?”
“Nou, als ik klaar ben. Hoezo?”
“Mijn bus gaat over tien minuten en ik wou ook graag nog even douchen.”
“Had je daar niet eerder mee kunnen komen?”
Jongens waarvan de naam begint met de M zijn gevaarlijk. Voor mij althans. Mijn eerste liefde, Martijn, brak mijn hart. Ik was twee en smoorverliefd. Hij was drie, maar verhuisde naar een andere stad. Als afscheid kreeg ik een mooie ketting, met alle letters van het alfabet in hele mooie kleurtjes. Die ketting heb ik overigens nog steeds.
Het is rustig in de trein. Ik heb een coupé voor mij alleen.
Dan hoor ik voetstappen naderen.
“We gaan slettebakken vanavond. Waar zijn je korte rokjes?”
“Wat?”
“Kom op! Leg die chocoladereep weg, zet Bridget Jones’ Diary uit en kom uit je bed.”
“Maar…”
“Nee, geen ge-maar. Je bent nu lang genoeg verdrietig geweest. Je mooie gezichtje is niet gewend aan zoveel tranen. Ga je aankleden, we gaan uit. Het is tijd voor de rebound.”
