Het is 19.33 uur, een keertje geen etenstijd. De telefoon gaat en het is de aansmeer-meneer: “Goedenavond, is meneer of mevrouw Kloost thuis?” mijn leugen-om-best-wil hersenen kraken…”Die uhm…is er morgen weer. “Dan bellen we morgen” Deze doorschuiftactiek werkt nu al ruim een half jaar. Mijn vriendin speelt de beller weer door naar mij en de volgende dag belt aansmeer meneer van der Veer mij weer.
K. Kloost
Kloosterlaan 3
1111 AA LEIDEN
A. Stichting
T.a.v. de heer Jansen
Leiden, 6 augustus 2006
Betreft: Open sollicitatie maatschappelijk werker voor casemanagement team
Maanden ben ik werkloos. Leuk zo’n HBO-papiertje, leuk dat niemand je aanneemt vanwege je gebrek aan ervaring. Het is die typische discotheken ‘alleen-vaste-klanten’ logica. Waarom ik nog niets met mijn studie gedaan heb? “Ik ben te goed,” klinkt arrogant. “Ze vinden mij niet goed genoeg,” klinkt te onzeker. “Uhm..omdat ik stink?”
Dé place to be om de ware aan de haak te slaan is natuurlijk… precies; de discotheek. Heerlijke gesprekken kun je voeren, terwijl de muziek lekker zachtjes staat. Inderdaad buiten hoor je de muziek nou eenmaal minder goed! Handig die rijen van 45 minuten vóór de discotheek. “We zitten vol, mompelt een uitsmijter.” Ik zie dat het zó vol is, dat er alleen nog maar vrouwen naar binnen kunnen.
5 juli 2006
Aan de bewoners van Mussenstraat 33
Beste Buurman Buurtbewoner,
Waar ik al die tijd al bang voor was, heeft u laten uitkomen. Dat u toentertijd niet inging op mijn anonieme schriftelijk verzoek omtrent het weg laten halen van uw eerste kind, tweede kind en later derde kind, keert zich nu tegen u.
