Daar zit ik, het is 9.00 uur ‘s ochtends, vanaf nu geef ik me over aan haar talenten. Ik geef niet graag dingen uit handen, maar zij is er geknipt voor. Dat zie ik aan haar schaar … en aan haar naamketting, modieuze outfit en zonnebankbruine hoofd. Zij is dé ideale kapster.
Het nieuws gaat als een speer de wereld over. CNN Breaking News doet non-stop verslag. Helicopters met camera’s circuleren boven het landgoed van Mr. Bauer. Een woordvoerder staat voor het hoge hek van de standplaats van papa en mama Bauer’s luxueuze caravan. Iedereen zal over 50 jaar nog weten waar ze waren op het moment toen ze het hoorde. Opeens komt er een arts naar buiten en wordt belaagd door microfoons en camera’s. Ademloos kijkt Nederland en de rest van de wereld toe. “Hij zal toch niet..”..de arts haalt diep adem…Griep!
Houd je net even teveel van muziek, dan vindt niemand dat erg. Houd je net even teveel van sex, dan glimlacht iedereen. Houd je net even teveel van allebei, dan heb je een probleem. Ik heb dus een probleem!
Relativeren mensen, anders red je het niet.
Alles is erg, maar alles heeft ook humor. In wie geloofde God eigenlijk? In zichzelf? Als ik zeg dat ik in mezelf geloof, zeuren mensen meteen weer. Bedoelde God niet dat je in jezelf zou moeten geloven? Hij had alleen de pech dat hij God was, de pech dat iedereen dacht… “hij gelooft in God.” God heeft gehandicapten gemaakt, drankgebruikers, drugsgebruikers, mensen die in Hem geloven, allemaal ‘rare mensen’ bij elkaar.
Opeens staat hij weer bij mij op de stoep, stond hij dat maar, dan was hij tenminste nog niet binnen. Te laat, want ik heb de deur al geopend en uit beleefd laat ik hem binnen. “Hey, ik hoorde het net van je opa…” roept (hele) Verre Kennis Dennis.
