Sollicitatie consternatie

Maanden ben ik werkloos. Leuk zo’n HBO-papiertje, leuk dat niemand je aanneemt vanwege je gebrek aan ervaring. Het is die typische discotheken ‘alleen-vaste-klanten’ logica. Waarom ik nog niets met mijn studie gedaan heb? “Ik ben te goed,” klinkt arrogant. “Ze vinden mij niet goed genoeg,” klinkt te onzeker. “Uhm..omdat ik stink?” Ja, omdat ik stink en dat berust allemaal op misverstanden, echt waar. Een sollicitatiegesprek hebben als het 35 graden is, altijd lastig. Zelf ben ik van mening dat gezondheid dan voor gaat, alleen weet je nooit hoe zij het opvatten als je in een korte broek verschijnt. Dus, dan maar weer in pak, in een zweetpak, in een zweet en stink pak. Nu denken ze vast dat ik een stinkerd ben, die nooit eens onder een douche stapt! Of misschien denken ze, angstzweet! “Ik ben niet bang!” Ze krijgen het verkeerde beeld van mij! Als het trouwens alleen die zweetlucht was geweest dan hadden ze er nog doorheen kunnen prikken. Er is meer, helaas..

Mijn rit duurt een uur en het gaat al mis in de bus. Ik zit bijna achterin. Een andere passagier, die wél achterin zit, rookt nog even lekker zijn blowtje op. Ik voel elke walm tegen mijn net gestreken blouse dreunen. Dan maar hopen dat de frisse buitenlucht en de wind alles uit mijn kleren blaast.

Leuk geprobeerd! Nu de treinrit nog. Een volle coupé. Ik weet nog een plekje te bemachtigen, schuin tegenover een charmante dame en naast… nóg een charmante dame. Gezellig! Alleen is het snel gedaan met de pret. Het is alsof Lappie Lapstok de coupé binnenkomt met zijn kapotte hoed en gescheurde kleren. Lappie had dan tenminste nog naar verse goedruikende stro geroken, deze lapzwans duidelijk niet.

Ik deed mijn best, maar kon en wilde de combinatie van geuren niet thuisbrengen. Toch begin ik te raden….”Hum..is het kots?” vraag ik hem in gedachten. Nee…kots is vies, dit is té vies..vermoedelijk kots van wat daagjes geleden dan! Waar daklozen hun urine en ontlasting laten? Ik weet het antwoord! Op de bank voor me! Ik kijk om mee heen om te kijken wie er allemaal bierblikjes hebben geopend, maar gauw besef ik dat hij óók bier bij zich heeft.. verwerkt in zijn kleren!! Ze zeggen wel eens; lijkengeur vergeet je nooit meer. Zit ik dan toch tegenover een dooie?! Help, ik voel me vies!

Die frisse douche, de tandpasta, de aftershave. Vrouwen die mij aanstaarden, het geluk lachte me even toe, ik ging het maken! Nog geen uur later stink ik naar braaksel, urine, marihuana, ontlasting, bier en zweet. Gatver, precies zoals ik al die maanden ook al rook! “Als ze maar niet denken…” Het gesprek duurt vijf minuten. “We bellen ú wel…”