Volgens kleurdichter Vincent van Gogh was oranje de kleur van gekte. Nou, dat merken we de laatste weken – of we nu willen of niet. Waar je ook kijkt zie je oranje. Passie? Liefde? Hartstocht? Massahysterie? Kuddegedrag? Imitatieneurose? Wie het weet mag het zeggen.
Een buschauffeur met die typisch Amsterdamse humor maakt van de busrit een plezierreisje. De lach danst al met ons mee terwijl we nog niet eens zijn waar we moeten zijn.
Sinds kort is mijn twijfel op één punt weggenomen. Een hele dag heb ik op een zonloze zondag meegeholpen bij het opnieuw bestraten van voor- en achtertuin. (En we zijn niet eens door de goddelijke bliksem getroffen, maar dat wordt misschien een andere column.) Wie wil dat u tot 67 jaar moet werken, of misschien zelfs nog langer, is misschien wel wijs, maar niet góéd wijs.
Het is me wat met onze Geert. Krijgt-ie 24 zetels om zijn moslim is lam politiek uit te leven op kosten van de belastingbetaler, blijkt dat moslims, in tegenstelling tot ons, blanke Nederlanders, wél groeien!
Ga er maar aanstaan: een hele rits kinderen veilig naar de overkant loodsen. Piepende remmen, knarsetandende ikbentochalzolaatburgers, maar gelukkig ook vriendelijk lachende moeders en in hun handjes klappende kinderen.
