Slenterend loop ik over straat, zo onzichtbaar mogelijk begeef ik mij naar mijn bestemming. Vanuit de warme zomerzon stap ik een koele kille ruimte binnen. Meteen kijken allerlei ogen mij vragend aan en lijkt iedereen iets van me te willen…
Na een goede film besluipt mij elke keer dat gevoel, het gevoel van “Ik kan dat ook!”, “Ik ga dat ook doen!”. Ik vind ook iets uit waardoor de wereld beter wordt, ook mijn woorden zullen door iedereen begrepen worden. Er zal naar mij geluisterd worden en ik zal deze wereld verbeteren.
Meestal duurt dit gevoel ongeveer een half uur, daarna ben je de film vergeten en val je terug in je oude sleur, wat die ook mag zijn.
Zware titel als je het mij vraagt, het valt echter wel mee. Het is iets wat mij opviel tijdens mijn vakantie in Kreta, maar nu ik erover nadenk komt het veel vaker voor. Hier gaat het om, tijdens mijn vakantie wordt ik voor allerlei dingen gewaarschuwd.
