Voor mij op tafel liggen twee afbeeldingen van een slapende man in een oranje stoel. Terwijl ik naar deze kiekjes kijk, reis ik in gedachten twaalf jaar terug in de tijd en voel me als Wiske, die in de teletijdmachine van professor Barabas is gestapt. Flits, flits…
Het leek wel alsof er een magnetisch veld om haar heen was gecreëerd waar het positieve niet kon overleven. Ze trok alleen maar negativiteit aan. Haar leven was één doffe ellende.
Haar hoge hakken maakten een hels kabaal op de stenen vloer toen ze de ruimte binnenkwam. Het geluid weerkaatste tegen de kale betonnen muren en het plafond, alsof er een mitrailleursalvo werd afgeschoten. Mijn hemel, ze schrok er zelf ook van. Als in één beweging waren 10 paar ogen op haar gericht, ze meende verbijstering in hun ogen te zien. Normaliter genoot zij ervan om een verpletterende indruk te maken, dit was de eerste keer dat ze het liefst rechtsomkeert had gemaakt.
Dirk heeft hoog ingezet, maar heeft verloren. De DSB bank is failliet! Dirk Scheringa geeft een persconferentie en al snel wordt zijn strategie duidelijk, hij plaatst zichzelf en zijn bank volledig in de slachtofferrol. Dirk gelooft in een complottheorie. Het is hem allemaal aangedaan. Zijn bedrijf is kapotgemaakt!
Wat zou Jan Smit hier allemaal van denken?
Of heb ik zijn reactie gemist? Hoe dan ook, het wordt inmiddels een echte palingsoap. Eigenlijk is het allemaal totaal oninteressant wat ze daar aan de dijk allemaal uitspoken; ware het niet dat Volendam toch een beetje mijn tweede thuis is. De Marina Volendam is mijn uitvalsbasis voor zomerse zeiltripjes en zonnend vakantieplezier.
Gevangen in de drukte van een baan, in de beperkingen van het lichaam of gewoon in de alledaagsheid van het leven. Het keurslijf knelt, het leven bruist niet meer; de verbinding is verbroken. In mijn familie- en vriendenkring wordt volop gewerkt aan het realiseren van dromen. Ze willen niet langer opgesloten zitten in de vaste contouren van hun huidige bestaan. De verlangens die opfladderen uit het diepst van hun wezen zijn te sterk.
Haar wandelingen van de afgelopen jaren waren ongelooflijk zwaar. De laatste wandelingen met haar moeder en later met haar zus, die kan ze nooit meer overdoen, dat komt nooit meer terug. Het waren zware paden, moeizaam en grillig, stuk voor stuk. Ze verzorgde jarenlang hun bagage, gaf ze te eten en te drinken. En na een verraderlijke, haast onbegaanbare tocht lapte zij ze weer op.
Hun schoenen zijn nu versleten, hun expeditie zit erop.
Lieve Jasper,
Vrolijk en goedgemutst stapte jij door het leven, altijd een glimlach op je snoet. Een opbeurende zin voor de mensen om je heen, die had je altijd paraat. Had er iemand hulp nodig, dan was jij de eerste die op de stoep stond. Niets was je teveel, je deed alles, je kon alles. Energiek en enthousiast, je hield van het leven, met al zijn grappen en zijn grollen.
De Westzijde 213A in Zaandam is omgetoverd tot een heus makelaarskantoor, Apollo genaamd. Een bonte verzameling kaarten met een uitdagend huizenaanbod hangt voor de ramen om spoedig van eigenaar te verwisselen. De schijnwerpers staan gericht op de filmlocatie van de nieuwe Nederlandse dramaserie Verborgen Gebreken over een makelaarskantoor in Amsterdam Zuid.
Niet De Wereld Draait Door van de Vara, DWDD voor insiders, maar De Wereld Draait Om Mij, DWDOM, om mij alleen! Het lijkt er op dat veel mensen dat denken als ik ze ontmoet op straat, in de supermarkt of op het plein.
Hoe vaak gebeurt het niet dat ik een voetganger zie, die zich vol overgave en zonder zich ook maar één moment te bekommeren om andere weggebruikers, roekeloos in het verkeer stort.
Geen hoofdbeweging, geen uitgestoken hand, geen oogcontact, NIETS dat ook maar doet vermoeden dat zij op het punt staan om een gevaarlijke situatie het hoofd te bieden. Nee, gewoon oversteken en gaan met die banaan. Ze gaan er blijkbaar blindelings van uit, dat iedereen op hen let en hen ontwijkt , zodat zij veilig de overkant kunnen bereiken. Waar komt dat blindelings vertrouwen vandaan?
Naar aanleiding van de kabinetsplannen heb ik een column op rijm geschreven. (Voor de rappers onder ons er mag gerapt worden.)
Het crisisplan ´zet open die geldkraan´, is een tastbaar feit, de heren zijn moe maar voldaan, het kostte nog heel wat tijd, is de redding nu nabij en kunnen wij weer rustig dromen, van goede tijden die gaan komen?