Loek-Wubbels

Onze rijdende bibliotheek

Elke woensdagmiddag stond de bus op het plein tussen de kerk en de kroeg. Een groot blauw gevaarte vol met boeken. Kinderboeken, thrillers, misdaadtitels, voorleesmateriaal en ander spul gesorteerd op genre en titel. Voor de liefhebber was het heerlijk om net zo lang rond te neuzen tot hij zijn boek gevonden had, de gehaaste dook gelijk de computer in om daar zijn titel te kunnen vinden. Het was bijna vanzelfsprekend om een pasje te hebben en steevast elke woensdag op de fiets te racen richting het kerkplein. Moeder roept nog: ‘Heb je al je boeken mee?’, maar is met haar herinnering net te laat. Het fietsje schiet de poort uit en is niet meer in te halen.

Door Loek-Wubbels, geleden

De zwemvierdaagse

Jaarlijks vindt bij ons de zwemvierdaagse plaats. Het leek me leuk om er weer eens aan mee te doen, aangezien ik er in de jaren een flink aantal heb overgeslagen. Dus op naar het loket voor een deelnamekaart. De kassadame had nog geen aanmeldingslijst beschikbaar, en om mij te kunnen onthouden schreef ze mijn naam op een geeltje en deed ze dat in een broodtrommel. Op de vraag of dat ook andersom werkt verzocht ze mij of ik af en toe met een banaan in mijn broek wil rondlopen zodat ze niet vergeet om naar de groenteboer te gaan.

Door Loek-Wubbels, geleden

Centertainment

Je zal maar veel tijd hebben om wat te schrijven maar totaal geen inspiratie. Wat in dat geval goed is voor wat frisse ideeën is een midweekje naar Center Parcs. Je komt helemaal tot rust en sterker nog: je komt in een compleet andere wereld terecht. In de plaza waar de winkels en horeca onder één dak zijn gebracht, heerst een rustig sfeertje en tegelijkertijd een gehaaste spanning. De vakantiegangers zetten de deadlines uit de echte wereld even in de wacht, maar krijgen er in het park een flink aantal nieuwe stressfactoren bij. Waar moet de auto staan, waar is de supermarkt, hoe laat begint het knutselontbijt voor de kinderen, waar staat nou verdomme die auto, niet spelen onder het eten, waar blijft mijn tosti.. En zo voorts.

Door Loek-Wubbels, geleden

Voor het eggie

Mij kan je niet wijs maken dat je ze vroeger niet in de straat had liggen. Een tegel, gelijk aan de aangrenzende tegels, maar met een mooi rond gat erin. Deze tegel was vooral tijdens de warmere dagen een bron van vermaak. Zodra het zakgeld je hand raakte stond je voor de deur van de plaatselijke speelgoedwinkel voor een netje puntgave knikkers. Vierenzestiggies, zesennegentiggies, en ga zo maar door. Vaak stond de tegel op bijzonder gevaarlijke plaatsen, maar als kind deed je dat niks.

Door Loek-Wubbels, geleden

Het is niet overal zomer waar de zon schijnt

Elk jaar wanneer de vogels met souvenirtjes onder de vleugels retour vliegen vanaf hun vakantieadres slaat bij ons de winter om in lente. Koning Winter had er zin in dit seizoen. Het is in tijden niet zo koud geweest, de sloten waren weer goed hard en de ijzers mochten hier en daar weer van zolder worden gehaald. Nu is alles weer groen. De zon schiet als een rijpe perzik de lucht in en geeft de laatste wolken er flink van langs.

Door Loek-Wubbels, geleden