Je zal maar veel tijd hebben om wat te schrijven maar totaal geen inspiratie. Wat in dat geval goed is voor wat frisse ideeën is een midweekje naar Center Parcs. Je komt helemaal tot rust en sterker nog: je komt in een compleet andere wereld terecht. In de plaza waar de winkels en horeca onder één dak zijn gebracht, heerst een rustig sfeertje en tegelijkertijd een gehaaste spanning. De vakantiegangers zetten de deadlines uit de echte wereld even in de wacht, maar krijgen er in het park een flink aantal nieuwe stressfactoren bij. Waar moet de auto staan, waar is de supermarkt, hoe laat begint het knutselontbijt voor de kinderen, waar staat nou verdomme die auto, niet spelen onder het eten, waar blijft mijn tosti.. En zo voorts. Het is een tijdelijk tweede leven waar de rollen vaak zijn omgedraaid. Vader doet leuk met de kinderen én richt zich op de boodschappen, en moeders gaat met de benen op tafel. In wat voor wereld zouden we leven als ons land één groot gezinspark zou zijn? Elke week een programmablaadje in de bus, in het weekend banjeren op de kinderboerderij met leuke animatiemeisjes en bij tijdig inschrijven discobowlen op woensdag.

Je kan niets anders doen dan lachen om wat je daar meemaakt tijdens zo’n lang weekend weg. Ze weten mij altijd weer te verrassen, zelfs bij het toetje. Het onderstel van de ijscoupe heeft namelijk de vorm van twee in elkaar gevlochten robuuste vrouwenbenen. En nu vraag ik mij serieus af: wie heeft dat in godsnaam ingekocht? Welke vunzige Harry van afdeling Inkoop had moeite met het in zijn broek te houden? Omdat hij geen weg op kan met zijn frustraties zitten kuddes van mensen en zelfs kinderen met genoegen te lepelen uit de glas geworden vieze fantasie van Harry. Geen enkele andere tent komt er mee weg, maar Center Parcs wel.

Er waren tijden dat de parken wat lastiger waren in hun klantenservice. Zo werd je na het uitchecken terug naar de cottage begeleid door iemand van de balie, die gewapend met een houten bordje en een potlood streng het huisje doorzocht op ontbrekend of kapot servies cq. interieur. En als er ook maar een kaasschaaf of theelepel ontbrak kon je keihard fluiten naar je borg.

Gelukkig hebben ze naar hun eigen boodschap aan de wereld geluisterd en zijn ze zelf ook wat relaxter geworden. Waarschijnlijk hebben ze het park voor twee weken afgezet en zijn ze zelf de huisjes gaan bezetten. Geen idee of ze de moeite hebben genomen om na het warme “all you can eat” buffet een dessert te nemen. Ik weet wel wat Harry dan zou nemen, want zo’n wereld is het daar nu eenmaal. En het kan er allemaal.

Categorieën: Maatschappij

2 reacties

DriekOplopers · 14 mei 2010 op 18:23

Een treffende kenschets van een armoeiig soort namaakvakantie. Compliment!

LouisP · 14 mei 2010 op 21:37

Loek,
goed om te lezen…tweede alinea is grappig

groet,

Louis

Geef een reactie

Avatar plaatshouder