Neuskleuter

Disney’s dansende desillusies

Vol afschuw kijk ik naar mijn beeldscherm. De synchroon dansende Disneyfiguurtjes wekken zulke tegenzin in mij op, dat ik mijn hoofd afwend. Ik sla mijn handen voor mijn ogen en wil het niet geloven. De laatste keer dat ik zo vol ontsteltenis naar een internetfilmpje keek, was toen twee vrouwen poep- plas- en nog vele engere vormen van seks met elkaar hadden. Maar dit gaat veel dieper. Ik voel mijn hart scheuren en grote wonden in mijn ziel hakken. Want Disney heeft mij, de trouwste fan van de afgelopen 24 jaar, enorm verraden.

Door Neuskleuter, geleden

Theo – het perfecte kind

Er zijn ouders die perfecte kinderen hebben, denken ze. De ettertjes die gaten in schuttingen trappen, aan elke katten-, honden- en meisjesstaart trekken die ze te pakken kunnen krijgen, belletje lellen, online pesten, euro’s op de rails leggen, leren hacken en zich vermaken met hun eerste breezersletjes, terwijl papa en mama ze beschermen met de nationaal ingeburgerde kreet: ‘dat doet mijn kind niet.’ En er zijn ouders die perfecte kinderen willen hebben.

Door Neuskleuter, geleden

Sire vs. Supernanny

Sire. Ik voel me nog steeds als een bang klein kind dat wordt berispt door de grote boze televisie. Ik ben vooral bang voor Sire, de propagandavereniging met een naam om U tegen te zeggen. De beelden van vuurwerkstompjes, overkookte kinderen van onoplettende ouders, schreeuwende ouders aan het voetbalveld. Het staat allemaal op mijn netvlies gebrand en is als een laatste opvoedkundige tik in mijn geheugen gegrift. Vuurwerk steek ik nauwelijks meer af, kinderen wil ik niet meer, schreeuwende ouders boezemen me angst in.

Door Neuskleuter, geleden

Medische Bull(shit)

Iets was heel erg mis. Maar wat dat iets was, bleek een groot raadsel voor medici. De dokter maakte zich ongerust. De neuroloog ook. De cardioloog vond het vooral erg vermakelijk. En uiteindelijk hielden de onderzoeken op. Niets gevonden. Tot het weer de kop op stak en de eerdere, zeer duidelijk omschreven symptomen zich ontwikkelden tot een hartstilstand. Compleet met paniekerige reanimatiepogingen en een gruwelijke doodsangst voor de aanwezige familie. Het is vooral te danken aan een arts die zijn werk niet deed. Welkom aan de rand van de Medische Muur: hij is net zo lang als de Chinese, minstens zo dictatoriaal, maar dan om je kapot voor te schamen.

Door Neuskleuter, geleden

Tjielp Tjielp – de literaire zooi

Voorspelbaarheid is de grootste verschrikking voor een stichting die variatie wil benadrukken. De stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek (CPNB) is daar het tragische voorbeeld van. Dit propageert de diversiteit van boeken binnen de Nederlandse handel, maar blijft stilstaan in het stoffige bekende beeld van de boekhandel. Krabbé, Bernlef, Mak, Wolkers. Zomaar wat auteurs van het Boekenweekgeschenk van de afgelopen tien jaar. En dankzij de hardcover van deze uitgaven kan ik ze niet eens gebruiken om mijn billen te reinigen. Mijn kin raakt mijn borstbeen dan ook sneller dan ik de titel van de laatste editie uit kan lezen.

Door Neuskleuter, geleden