Vol afschuw kijk ik naar mijn beeldscherm. De synchroon dansende Disneyfiguurtjes wekken zulke tegenzin in mij op, dat ik mijn hoofd afwend. Ik sla mijn handen voor mijn ogen en wil het niet geloven. De laatste keer dat ik zo vol ontsteltenis naar een internetfilmpje keek, was toen twee vrouwen poep- plas- en nog vele engere vormen van seks met elkaar hadden. Maar dit gaat veel dieper. Ik voel mijn hart scheuren en grote wonden in mijn ziel hakken. Want Disney heeft mij, de trouwste fan van de afgelopen 24 jaar, enorm verraden. De klassieke Disneyfilms waren mijn voorbeelden, mijn Walhalla van dé perfecte film. Mijn allereerste bioscoopfilm was De Kleine Zeemeermin. Het was ontzettend spannend om zo lang stil te zitten in die grote donkere zaal. Ariël zwom rond en ik dook met haar onder. We haalden allebei pas weer adem toen ze gelukkig werd met Prins Erik. Ik werd erdoor gegrepen, zo jong al volkomen ontroerd, dus ik wilde ook zeemeermin worden. Als dat niet kon, dan wilde ik tekenfilms maken bij Walt Disney.
De Kleine Zeemeermin leidde naar Jungle Boek, Sneeuwwitje, Assepoester, de Aristokatten en nog veel meer. Iedere film kluisterde mij genadeloos aan de grond vast. Mijn moeder was dan ook dolblij met die 84 minuten per keer voor haarzelf, waarin ik netjes stil zat en ademloos naar het scherm staarde. Zelfs nu behoort Belle en het Beest nog tot mijn favoriete films. ‘Daar in het dorp, daar kijken al die mensen,’ zong Belle. En ik keek. En ik zong mee, zelfs toen mijn vriend dreigde de relatie te beëindigen als ik het openingsnummer nog eenmaal onder de douche zong. De film heb ik nog steeds. De vriend niet meer.
Ik was namelijk verliefd op alle Disneyfiguren. Behalve Mickey Mouse, want die was stom. Die had in de Tweede Wereldoorlog geen staart, hoorde ik. Dat was vanwege de financiële moeilijkheden. Een staartje minder bespaarde hen genoeg geld om films te blijven maken. Sindsdien probeerde ik hem altijd zonder staart voor te stellen, maar dat lukte niet. Mickey zonder staart is als Robin Hood zonder pijl en boog, als kinderfilm zonder kwaadaardige vijand, als Sneeuwwitje zonder dwergen. Dat kan gewoon niet.
Disney was altijd mijn favoriet vanwege de gedegen kwaliteit. Ik was dol op al die variaties op een gelukkig einde. Ik leefde altijd volledig mee met de grote kwade avonturen van de meest onschuldige hoofdpersonen. Ik ging zo erg op in het verhaal, dat mij nooit is opgevallen hoe erg Disney mij heeft belazerd. Want Disney is helemaal niet origineel. De films mogen er dan wel aardig uitzien, zeker nu elke nieuwe film een extra likje kleur heeft gekregen voor de verkoop op blauwe schijfjes. Maar dat is niets vergeleken bij de schok die ik kreeg bij het zien van het kwaadaardige marketingplan van die grote boze filmmaatschappij.
Disney kopieert zichzelf. De grote beer in Jungle Book is dezelfde figuur als de beer van Robin Hood. De kat in Robin Hood is stiekem ook de stand-in voor alle poezen in de Aristokatten. En niet alleen de personages worden flink gerecycled, maar vooral al hun bewegingen. De achtergrondartiesten doen exact hetzelfde in een iets gevarieerde setting. Belle walst met Beest, zoals Assepoester met haar prins walst, zoals Doornroosje met haar plaknicht danst. Het is allemaal identiek, omdat Disney erin gelooft dat het toch niet op zou vallen. En ze hebben bijna gelijk.
Ik dwing mijzelf op te staan en weg te lopen van de computer. Ik proef de gal in mijn keel als ik naar de plank vol dvd’s kijk. Eens was dit het trotse middelpunt van mijn gehele filmcollectie. Nu voel ik me bedrogen, beschaamd, onnozel als een klein kind. Disney heeft namelijk maar één film ooit gemaakt. En ik heb daar 20 edities van in de kast staan.
[url=http://www.collegehumor.com/moogaloop/moogaloop.swf?clip_id=1906578]Disney? Bekijk het maar.[/url]
16 reacties
SIMBA · 19 april 2009 op 13:54
Erruggggg dat filmpje….jeetje dat we zo voor de gek worden gehouden!
Mijn favoriet is trouwens “Bambi” (“Dat scheelt mij helemaal niks” van Stinkdier als absoluut hoogtepunt) en “Peter Pan” zorgde voor mijn 84 minuten rust als mijn zoon die telkens weer keek. 😀
WritersBlocq · 19 april 2009 op 13:55
Heee, pssstt…. kom eens dichter bij Neuskleuter… in elke film gebeuren dingen die niet echt zijn, echt! Geeft niks, gewoon lekker blijven genieten van je WD-films!
Moest wel lachen om dit pleocontaminasme:
[quote]Iedere film kluisterde mij genadeloos aan de grond vast.[/quote]
Ciao, Pau’tje
LouisP · 19 april 2009 op 14:14
Neuskl.
zo heb je het over whiskeydrinkende oudere mannen die sneller dronken worden, dan weer over tekenfilms van Disney. Mooie tekenfilms. Lion King en Junglebook zal ik de volgende keer iets kritischer bekijken maar er van blijven genieten.
Poep en plas eng? Een beetje vies dat wel.
Trouwens, je verhaal vind ik erg goed geschreven.
groet,
Lou
doemaar88 · 19 april 2009 op 16:33
Lekker geschreven stuk en erg herkenbaar. Ik was verslaafd aan Disneyfilms, nu kan ik nogsteeds erg genieten van de mooie Disney muziek 😉 De Leeuwenkoning, Belle en het Beest en De Kleine Zeemeermin waren mijn favoriet. Je ondervinding is best hilarisch, je uitsmijter is top
[quote]Disney heeft namelijk maar één film ooit gemaakt. En ik heb daar 20 edities van in de kast staan.[/quote]
Heeeeeerlijk 😀
arta · 19 april 2009 op 20:35
Heerlijk, animatiefilms! Dat zijn de enige films, die ik vrijwel allemaal in de bioscoop ga kijken. Disneyfilms hebben wat mij betreft dan ook een enorme concurrent gekregen in de vorm van ‘Dreamworks’: Kungfu Panda, Monsters vs Aliens en natuurlijk Shrek: Geweldig!
Ach, en als er dan hier en daar wat hergebruikt wordt… Als het niet ten koste van film/verhaal gaat…
Voor mij een geweldig onderwerp, snel en goed uitgewerkt.
[size=xx-small]Van ’tegenzin’ in de eerste alinea zou ik ‘weerzin’ gemaakt hebben, dat dekt de lading beter.[/size]
Dees · 19 april 2009 op 21:51
Heel erg leuk geschreven. Heb er nooit iets aan gevonden, Disney. Als je nog een alternatief zoekt; The Neverending Story, geen animatie, wel voor kinderen en volwassenen tranen van geluk en verdriet 😀
Mosje · 19 april 2009 op 22:18
Tjonge, wat worden we bij de neus genomen. Steeds hetzelfde dus. Verdorie, is bij liefde ook al zo.
pally · 19 april 2009 op 22:34
Heel goed geschreven stukje, Neus! En wat worden wij dus bij de neus genomen, zeg. Goed dat we het nu tenminste weten. Of juist niet. Want zijn deze films juist niet altijd illusie? Ik hield het meest van Bambi. Vond ik zo’n zielig lief stemmetje hebben. Ook nep, natuurlijk….
groet van Pally
champagne · 19 april 2009 op 23:56
Mooi geschreven. Toen mijn kinderen klein waren keek ik nog weleens mee naar een disneyfilm. Nu zie ik ze nooit meer en daarmee mis ik niets volgens jou, want ik heb ze allemaal al gezien, toch? 😉
DriekOplopers · 20 april 2009 op 08:06
Topcolumn, Neus!
@Mosje: [quote]Tjonge, wat worden we bij de neus genomen. [b]Steeds hetzelfde dus.[/b] Verdorie, is bij liefde ook al zo.[/quote]
En bij mijn columns ook, niet te vergeten… 😀
Mup · 20 april 2009 op 08:43
Arme neus, ik voel met je mee, maar blijf Disney fan :oeps: [quote]De film heb ik nog steeds. De vriend niet meer.[/quote]
Dat van de vriend had je weg kunnen laten, was duidelijk 😉
Wel genoten van je tekst!
Groet Mup
lisa-marie · 20 april 2009 op 16:31
😆 😆
Dreamworks en pixar zijn meer mijn favoriet maar je moest toch ergens beginnen 😉
KawaSutra · 21 april 2009 op 01:24
Goed hoor, de tekst, het onderwerp, de uitsmijter, kortom de hele column. Uitstekend geschreven.
Ma3anne · 21 april 2009 op 09:01
Het is met tekenfilms net als met het alfabet: je hebt 26 lettertjes en kunt daar eindeloos mee variëren.
Je boekenkast is toch ook niet minder waard geworden, toen je ontdekte dat de basis die 26 letters waren? Of geef je daarom je boeken weg via bookcrossing? :hammer:
Neuskleuter · 21 april 2009 op 22:35
@WB: het is natuurlijk geen excuus dat ik de column in 1 uurtje heb geschreven vanwege een deadline en te laat beginnen, maar dat foutje voelde ik toen inderdaad al, maar ik wist op dat moment even niet hoe ik het anders kon brengen. Goed dat je me erop wijst!
Ook voor de andere kritiekpuntjes: fijn om te weten! 😀
Tekenfilms zijn natuurlijk altijd illusies, maar ik had van Disney zo’n hoge pet op, dat dit een grote teleurstelling was… Al kijk ik nu inderdaad meer Pixar (nu ook Disney) en Dreamworks!
@Ma3: ja, al die lettercombinaties zijn vreselijk. Met 26 letters heb ik het wel snel gehad. Op de een of andere manier lees ik toch nog ontzettend veel. Ik dump alleen de slechtste combinaties 😉
Mien · 27 april 2009 op 13:54
Scherpe waarneming alleen iets te lang verhaald.
Of was de herhaling bedoeld om de ergernis te belijden.
Column wierp onmiddelijk beelden van Daktari mijn hersenpan in.
Ik keek altijd gefascineerd mijn ogen uit bij Daktari.
Totdat ik en die schele leeuw merkten dat wij ook voordurend naar herhaalde decors en scenes zaten te kijken.
[b][url=http://www.youtube.com/watch?v=dmec5zEtFs0&feature=PlayList&p=23D6FE7A351EAC12&index=25]Daktaaaariiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii…..[/url][/b]
Mien Clarence