“Sharona!”
-“Sofie, waar zit je? Ik heb je al zo’n tijd niet meer gezien.”
“Kom me halen, meid. Ik zit in het klooster.”
-“Hahaha, één april is allang voorbij.”
“Ik zit verdomme écht in een klooster, in Beesterzwaag, Ik houd het hier niet uit.”
“[i]Surprise, this is all a bad, very bad dream!”[/i]
-“Néé, ik wil wakker worden. Nu meteen. Waarom noemen ze dit trouwens nachtmerrie? Dit voelt meer als een volbloed Arabische nachthengst.”
“Wat je ook doet, ik ga je pakken. Hoe meer moeite je doet, hoe pijnlijker de plaats waar ik je ga grijpen.”
-“Ga weg. Ik wil dromen door een roze bril.”
“Inktzwart is meer mijn kleur.”
Vandaag geen kerken en moskeeën voor mij, Jaap.
-Ik vond de Blauwe moskee en de Aya Sophia anders erg mooi om te zien.
Dat is ook zo, maar ik wil gewoon een keertje blote knieën en niet weer zo’n rare lap om.
-In dat geval: Geen religieus geleuter!
Het heeft anders niets met jouw leuter te maken, verheug je dus maar niet. Ik stem voor het onderwaterpaleis.
-Goedemorgen, mevrouw.
Goedemorgen!
-Hebt u even tijd voor mij?
Voor jou heb ik alle tijd.
-Wij zijn gezonden door God.
Onee, je bent van de Jehova’s, daar heb ik geen zin in, hoor.
-Nee, mevrouw, wij zijn Mormonen en bieden mensen het eeuwige gezin.
-“Waar kom jij vandaan?”
“Van de supermarkt, natuurlijk, dat heb ik toch gezegd?”
-“Waarom bleef je zolang weg?”
“Ik ben tien minuten weggeweest. Doe normaal!”
-“Met wie heb je gepraat?”
“Met de buurvrouw, twee minuutjes.”
