Non-stop

“Sharona!”
-“Sofie, waar zit je? Ik heb je al zo’n tijd niet meer gezien.”
“Kom me halen, meid. Ik zit in het klooster.”
-“Hahaha, één april is allang voorbij.”
“Ik zit verdomme écht in een klooster, in Beesterzwaag, Ik houd het hier niet uit.” -“Nee, natuurlijk houdt je het daar niet uit. Zwart/wit waren nooit jouw kleuren.”
“Het gaat niet om kleuren, maar om seks. Ik mag er zelfs niet aan denken!”
-“Meisje, hoe ben je daar terecht gekomen?”
“Door Jip. Ze is een pot van de bovenste plank en wilde wel wat met me.”
-“Dat heb je toch niet gedaan, hè?”
“Nee, al heb ik minstens duizend maal in mijn leven gebeden om lesbie te worden. Mannen zijn niks. Maarja, ik ben nu eenmaal overtuigd heetero.”
-“Hoe heeft ze jou zover gekregen dat je in het klooster ging?”
“Nou, ik vertelde Jip dat mijn seksleven al zes dagen op non-actief stond, wilde niets met haar, en toen raadde ze mij het klooster aan.”
-“Dat dóe je toch niet?”
“Het leek me wel wat, dus ik ben gelijk vertrokken.”
-“Sofie toch…”
“Bij aankomst begonnen ze hier gelijk over lijfelijke lusten. Ik was één en al oor en vertelde dat ik juist daarvoor kwam.”
-“Ze bedoelden wat anders?”
“Ik had geen idee. Ze vroegen of ik het wel trok in een klooster, dus gaf gelijk aan dat het één van mijn specialiteiten was.”
-“Ging er geen belletje bij ze rinkelen toen?”
“Ik mocht gelijk blijven. Ze zeiden dat ze me er engelachtig uit vonden zien en voor ik na kon denken was ik verkleed als pinguïn.”
-“Dat had ik willen zien!”
“Na drie weken kwam mijn zwart met grijze uitgroei tevoorschijn en begonnen zij te twijfelen. Ik zat nog steeds op zo’n knappe film-monnik te wachten.”
-“Wat ben ik op momenten als dit toch blij met mijn Patrick.”
“Patrick is een lelijke lul, daar zou ik geen drie weken op wachten. Nog geen drie seconden.”
-“En bedankt, hè? Maar wat nu?”
“Met de komst van die uitgroei kwam bij hen het idee dat ik door de duivel bezeten was en ze haalden er een exorcist bij.”
-“Ben je nu genezen?”
“Nee, ik was zo blij een vent te zien dat ik keihard begon te gillen. Dat hij tachtig was en moddervet maakte me op dat moment geen zak meer uit. Uiteindelijk kwam hij bovenop mij zitten en ik scheurde de kleren van zijn lijf.”
-“Sjongejonge Sofie, de dag dat jij normaal wordt, wordt je meteen weer gek van blijdschap.”
“Hij was gek, hoor, niet ik. Bleef uit zijn nek kletsen over draaiende hoofden en soep, maar die soep kwam niet en hij ook niet. Ik ben gaan huilen, riep om mijn moeder.”

-“Je hoort daar niet.”
“Nee, ik wil naar huis. Naar de kroeg en een vent zoeken, al is het maar voor één nacht. Kom je me halen?”
-“Nou, Sofie, mijn telefoon stond op speaker en Patrick heeft alles gehoord. Ik mag je niet halen. Nog veel plezier daar. Houd me vooral op de hoogte.”
“Zie je wel dat het een eikel is? De groeten.”
-“Doei Sofie.”