Vic

Het is een zonnige vrijdagmiddag wanneer ik op m’n werk uit het raam staar.
De hele dag heb ik al last van concentratiegebrek en dwalen m’n gedachten telkens af.
Voor het raam zit een oude brompottige collega die bijna met pensioen gaat. Steeds ongemakkelijker zie ik hem heen en weer schuiven op z’n stoel en besef opeens dat het lijkt of ik naar hem staar. Geïrriteerd vraagt hij dan ook of hij wat van me aan heeft. Maar zelfs deze humorloze opmerking kan mij niet van m’n stuk brengen.