Erik Pieters, de linksback van PSV die wel eens een gek dansje doet na een doelpunt, heeft zijn arm opengehaald aan een kapotgeslagen ruit. Dat deed Erik zelf want hij was boos. Na een terechte rode kaart kreeg hij een waas voor zijn ogen en sloeg een ruit aan diggelen in de catacombe van het Philips stadion. Pieters laat nu de rest van Nederland zien dat je de controle mag verliezen als iets je niet zint.
In het land heerst er enorme paniek onder nordic walkers. Nu er een dikke sneeuwlaag ligt voelen ze zich ontheemd. Ze hadden zich er net overheen gezet dat ze er bijlopen als opgewonden Duracell-konijnen. Nu dit.
“Het zijn die wandelaars denk ik.” Hij spuugde op de grond, maakte een grommend geluid en fietste door. Een onschuldig ogend zinnetje illustreert de haat en nijd tussen twee groepen die door het ongetrainde oog nimmer wordt waargenomen. Door mij wel. Ik heb ze bestudeerd, ben in hun huid gekropen en ben geschrokken van mijn bevindingen.
Als er iets is dat ik associeer met Duitsland dan is het wel de Bratwurst. Nee, niet de Tweede Wereldoorlog, Bayern München of Nena, die al dertig jaar teert op een eendagsvlieg over ballonnen. Nee, als ik aan Duitsland denk dan zie ik onvermijdelijk een midden veertiger in te strakke lederhosen voor mij die net een hap neemt uit een lekkende Bratwurst. Vanaf vanmiddag zou dat wel eens kunnen veranderen.
Buford. Nee dit is niet het nieuwste model bij de plaatselijke Forddealer, dit is het kleinste dorpje van de Verenigde Staten. Het plaatsje met exact 1 inwoner wordt morgen geveild. De media melden dat de eigenaar met pensioen gaat. Dat vond ik te makkelijk dus ik ben op zoek gegaan en heb de ware reden ontdekt: grondeekhoorns.
