Soms kom je bij rechtbanken zaken tegen welke je tot nadenken dwingen. Deze mevrouw, eerlijk gezegd al dik achter in de 50, stond te wachten op haar beurt om door het Hof te worden gehoord. We raakten in gesprek en ik vroeg haar waarom geen advocaat haar bijstond . ‘ Niet nodig’, antwoorde zij resoluut, ik ben mijn eigen advocaat, ze lachte en voegde er cynisch aan toe, “advocaat van de duivel.”
Ik was echt aan vakantie toe. Mijn houdbaarheidsdatum was bijna verstreken en stress beheerste mijn leven.Mijn overvolle hoofd leek op een dolgedraaide bromtol, dus ik moest er even uit. Maar waar naar toe? SARS weerhield mij een reis te boeken naar een tropisch eiland met wuivende palmen.
Afgelopen zaterdag had ik me voorgenomen eens uitgebreid te gaan winkelen. Heerlijk, mezelf trakteren op een lunch, één grote cappuccino en vooral snuffelen in allerlei winkels, met andere woorden , actie” zelfverwennerij”. Met veel moeite en pijn kon ik mijn auto parkeren en opgelucht liep ik richting stad. Voor de tijd van het jaar was het eigenlijk aangenaam weer, echt een dag om behoorlijk uit mijn bol te gaan.
