Heb ik net de Kafkaiaanse taferelen met de Belastingdienst achter de rug, dient zich een nieuw hoofdstuk aan, met deze keer de zogenaamde Zorgverzekeraars in de hoofdrol.
Paco Painter zou het hebben kunnen verzinnen en mijn handen jeuken om hem en zijn onderzoeksbureau af te sturen op de dames en heren achter hun hoog opgetrokken firewalls.
Er raast een storm over Nederland. Een storm in een glas water.
Terwijl Bos en Balkenende met man en macht proberen de financiële en economische bomen in het bedreigde park overeind te houden, wieden een paar gristelukke minderbroeders het onkruid. Onderschoffelen, heet het in Haags jargon.
Tabak, wiet en paddo’s moeten het ontgelden. Wetgeving en strenge straffen zorgen ervoor dat tevreden rokers, kasteleins en koffieshophouders boos zijn en de gebruikers van een joint of een paddootje ondergronds moeten. Voor paddestoelen is dat overigens al de gewoonste zaak van de wereld, maar dat terzijde.
Hoe komt het toch dat ik niet meer versteld sta van de wereldschokkende kredietcrisis? De financiële en economische wetmatigheden daargelaten. Ten eerste omdat ik de Amerikanen per definitie nooit heb vertrouwd. De mannen dus. Want het zijn allemaal mannen die oorlog en ellende maken. Vandaar ook dat Hillary Clinton geen kans maakte. Daarom ook dat je geen enkele vrouw ziet op de beursvloer.
