Zonnebril in de avond

De zon schijnt nog net over de daken van de huizen als ik door het straatje fiets waar ik Maya het laatst heb gezien. Het was pikdonker op een warme avond in juli, maar ik herkende haar postuur meteen en bij het horen van haar stem wist ik het zeker. Daar liep Maya. Ik wilde afstappen en naar haar toe rennen, maar was teveel verrast en fietste schlemielig door. Het is nu maanden later, maar ik heb er nog steeds spijt van.