Soms lees ik berichten in de krant of op het net dat ik echt bij mezelf denk: Hebben die mensen een oneven aantal klappen met een hamer gehad, of zijn ze van de commode gevallen die toevallig net bovenaan de trap stond.
Een kleine opsomming:
Sinds ik een relatie heb met Tjarda , mijn lievelingsvriendin, heeft ze een onstilbare huisdierenwens. Ik ken het niet, maar zij is van jongs af aan gewend om huisdieren om haar heen te hebben. Op zich is het best aandoenlijk, al die hartverscheurende anekdotes over zacht spinnende wezentjes die ‘s avonds heerlijk op je schoot komen zitten. Maar op de een of andere manier heb ik er niks mee.
Soms heb ik het gevoel dat ik een oude bejaarde man ben in het lichaam van een jonge god. Mijn bovengemiddelde voorliefde voor het doen van een middagdutje en het gevoel van warme pantoffels rond mijn voeten draagt daar zeker aan bij. Kon ik vroeger moeiteloos een week lang doorhalen in de kroeg, disco of ander etablissement, de volgende vroege ochtend fris en fruitig mijn bed uitstuiteren om dezelfde avond weer aan te sluiten in de polonaise, tegenwoordig heb ik er minstens twee dagen voor nodig om bij te komen van 5 pijpjes Desperado. Ik heb er gewoon geen fut meer voor. Ik vind het allemaal wel best. Een heersende opvatting die ik wel vaker bespeur bij mijn gabbers in het bejaardentehuis.
Een goed idee is goud waard. Door de jaren heen zijn mensen rijk geworden met het bedenken en uitvoeren van goeie ideeën, en misschien nog wel belangrijker, het beschermen van de rechten ervan. De bedenker van de paperclip kon er goed van leven, de uitvinder van de Senseo koffiepad is er stinkend rijk mee geworden en hoeveel Columbus heeft overgehouden aan het uitvinden van het ei is niet helemaal bekend.
“Doe es normaal man.”
Zelden is er in het nieuws zoveel ophef geweest over een opmerking tegen de Minister President. Tuurlijk is het raar als een volwassen man met peroxideblond haar zo’n amicale brutale mond opentrekt tegen de belangrijkste man in de Tweede Kamer. Zelfs als deze man een 41 year old virgin is die nog elke avond bij zijn moeder aan tafel schuift. Lang geleden, toen de Tweede Kamer nog gevuld was met grijze heren in driedelig grijs of blauw en de Minister President nog met excellentie of iets anders gewichtigs aangesproken diende te worden, haalde men het niet in het hoofd om zoiets verderfelijks te zeggen.
