Jarenlang werden we ‘s morgens gewekt door de kinderen.
‘Papa, mag ik nu al opstaan’
‘Neen schat, het is half zes, dat is veel te vroeg. Kabouter Plop slaapt ook nog, doe dus nog eventjes je oogjes toe’
‘Maar ik ben niet meer moe, papa!’
‘Goed, ga jij dan maar fijn spelen in de nacht. Als het straks dag wordt kan je dan fijn slapen.’
Enzovoort.
Onlangs las ik in de krant bij de faits divers een artikeltje met de titel ‘bordeel in Duitsland laat senioren vroeger komen’. Daar zit een leuke woordspeling in natuurlijk, maar in het stukje werd er vooral op gewezen dat er in dat bordeel nu een gelijkaardige politiek werd gevoerd als bij het openbaar vervoer. Op Columnx werd dat zelfde onderwerp aangebracht onder de titel ‘seniorenkorting’. In dat hilarische stukje werd voorspeld dat Nederland leeg zou lopen overdag.
Voor me stapt een zware Afrikaanse mama in zo’n typisch kleurrijk gewaad. Eerst sla ik geen acht op haar, tot mijn oog toevallig op haar machtige achterwerk belandt. Op de stof die haar omvangrijke billen bedekt is een 40 cm grote Keith Haring-achtige raket afgebeeld. Het ding schiet door de ruimte, op weg naar de sterren, maar onderweg schommelt en wiegt het bij elke stap. Bovendien is de tekening zo geplaatst dat het dubbelzinnig is, iets fallisch dat zich tussen haar kaken beweegt en zo de aandacht vestigt op haar onderlichaam.
Ik heb iets voor je’, mailde ik haar.
Maaike was al een tijdje op zoek naar informatie over een zeer ingewikkelde kwestie en ik had, bijna toevallig, een artikel gevonden dat precies daarover handelde. Maaike, 33 jaar, samenwonend, is de bedrijfsjuriste. Ze is deskundig en efficiënt en tegelijkertijd attent en lief voor haar collega’s. Ze kan heel grappig uit de hoek komen en is, als je het mij vraagt, razend knap. Van alle collega’s vind ik haar veruit de leukste.
Toen de ramen op de eerste etage klaar waren, schoof hij zijn ladder verder uit naar de tweede verdieping. Het grote raam was dicht, maar het kleinere stond open. Rustig klom de glazenwasser de ladder op. In zijn rechterhand droeg hij een emmer. Toen hij ter hoogte kwam van het raam, hing hij de emmer aan een haak en ging dan nog één tree hoger staan zodat zijn hoofd net boven het raam uitkwam. Binnen zat een fantastisch mooi meisje in een tijdschrift te bladeren. Een langbenige blonde schoonheid in bikini ! De glazenwasser floot heel stilletjes maar bewonderend. Ze had hem nog niet gezien en dat moest nog even zo blijven.
