De glazenwasser

Toen de ramen op de eerste etage klaar waren, schoof hij zijn ladder verder uit naar de tweede verdieping. Het grote raam was dicht, maar het kleinere stond open. Rustig klom de glazenwasser de ladder op. In zijn rechterhand droeg hij een emmer. Toen hij ter hoogte kwam van het raam, hing hij de emmer aan een haak en ging dan nog één tree hoger staan zodat zijn hoofd net boven het raam uitkwam. Binnen zat een fantastisch mooi meisje in een tijdschrift te bladeren. Een langbenige blonde schoonheid in bikini ! De glazenwasser floot heel stilletjes maar bewonderend. Ze had hem nog niet gezien en dat moest nog even zo blijven. Hij daalde de ladder weer af. Om zijn middel hing een echte glazenwassersgordel met verschillende lussen, hoezen en zakjes voor een spons, voor de zeem, voor de wisser. Uit één van die zakjes nam hij een kam en begon zorgvuldig zijn haar te kammen. Vervolgens inspecteerde hij zichzelf. Zijn blauwe broek zat nog keurig in de plooi. Zijn t-shirt was vlekkeloos wit en lekker aanspannend. Niet echt playboy–achtig, maar het kon er mee door. Hij begon weer aan de klim naar boven.

Bij het raam aangekomen ging hij meteen twee treden hoger staan en haalde zijn spons boven.
‘Excuseert u mij, juffrouw’, sprak hij luid in de richting het open staande raam, ‘maar zou ik de ramen mogen wassen ?’ Het meisje gilde even van het schrikken toen ze hem zag. Maar ze herstelde zich snel.
‘Eh ja, doet u maar’ zei ze, ‘maar ik ga snel iets aan doen’.
‘Ach laat maar juffrouw, ik ben wel wat gewend, hoor ! Wij glazenwassers hebben alles al gezien !’

‘O ja ?’, vroeg ze, ‘vertel dan eens iets ?’
‘je weet wel, mensen die aan het kussen zijn, mannen of vrouwen die naakt rondlopen in de kamer terwijl je net hun raam doet, … zo’n dingen. Maar jij mag er best wezen, zeg. Zo’n mooie meid zie ik niet alle dagen.’
‘Vleier’ zei ze blozend, ‘doe nou je werk maar!’
Ze ging weer op de bank zitten en nam de telefoon om Skipper te bellen. De glazenwasser is best ook knap dacht ze. Toen zag ze plots tot haar afgrijzen dat er door de manier waarop ze op de bank zat vreemde plooien waren in haar buikvel. Meteen ging ze rechtop zitten. Per ongeluk drukte ze te vroeg af en dus kreeg ze niet Skipper maar Shelley aan de lijn. Dat was niet erg want die zou ze toch nog bellen. Ze begon haar laatste belevenissen te vertellen, wie wat zei en wie wat aan had. Meisjespraat.

De glazenwasser deed rustig zijn werk. Naarmate hij de ruit verder schoon maakte, zag ze laag voor laag meer van zijn gespierde borstkas in het strakke t-shirt tevoorschijn komen. Hij glimlachte naar haar en ze had moeite om haar aandacht bij het gesprek te houden. Ze betrapte zich er op dat ze voortdurend haar best deed om er zo voordelig mogelijk uit te zien. Hoe ze zat, hoe ze stond, het was allemaal precies uitgekiend en liefst zo dat ze hem vanuit haar ooghoeken kon zien. Hij staarde naar haar met grote bewonderende ogen en glimlachte stralend als een tandpastareclame.

Plots verdween hij, om de ladder te verzetten, maar enkele tellen later was hij er weer, nu bij het open raam. Hij leek zelfs aanstalten te maken om binnen te komen. Snel legde ze de telefoon in.
‘Wat doet u nou?’ riep ze verschrikt.
‘Ik heb een speciale aanbieding voor u, juffrouw’, zei hij. ‘Voor een schoonheid als jij doen we graag iets extra’s ! Ik wil voor u de ramen ook langs binnen doen … in ruil voor een kus.’
‘Wat ! Hoe durft U !’ riep ze, verontwaardigd maar ook een beetje opgewonden. ‘Ongevraagd de kamer van onschuldige meisjes binnen dringen langs het raam!’
Ze kwam op de glazenwasser af en gooide met een klap het raam dicht. Ze zag zijn beteuterd gezicht door het glas en kreeg bijna medelijden met hem. Toen kon ze haar lachen niet meer inhouden. Ze gooide het raam weer open, legde haar armen om zijn hals en zei ‘dat was goed, Ken, dat was echt goed.’ En drukte een natte kus op het puntje van zijn neus. Hij werd er zo waar verlegen van.
‘Wat doe je nu Barbie, het verhaal was nog niet gedaan !’

(De avonturen van Barbie en Ken. Elke dag live in onze huiskamer !)