De man zit aan de bar te zappen alsof hij thuis is. De ene na de andere zender fladdert voorbij.
Ik loop naar de bar en bestel nog een biertje.’Kijk,’ zegt de man op de tv wijzend. ’Lekkerewijvensport.’ Op de tv een hockeywedstrijd. Vrouwenhockey. Alleen reclame op tv is erger.
In de kroeg sta ik met mijn rug tegen de muur. Dat voelt veilig, sinds ik, midden in een Parijse kroeg, met de nadruk op midden, een fles bier op mijn kop kreeg.Twee studenten hadden gewed of de fles het zou houden. Dat deed hij. Mijn kop overigens niet en dat zegt iets over de kwaliteit van mijn kop, maar dat terzijde.
In de drukke kroeg kan ik nauwelijks mijn eigen gedachten volgen. De chaos overziend vraag ik mij af wat ik hier eigenlijk doe. Misschien zou een hobby toch beter zijn. Maar ik wantrouw mensen met een hobbie. Hoe vinden ze daar de tijd voor. Er moeten dingen gedaan worden. Doelen nagestreefd.
Mijn mobieltje trilt. De kapper! Op zaterdagavond om tien uur! In de kroeg!Dat verzin je niet.
‘Kun je mij maandagochtend twee dozen haarlak leveren?’
‘Gaat het wel goed met je? Het is zaterdagavond.Twee over tien om precies te zijn.’
‘Wordt wakker, jongen. Wij leven in een vierentwintiguurseconomie.’
‘Mooi,ik zal het noteren. Anders nog wat?’
‘Nee, de rest bestel ik wel per email.’
‘Dat had je met die haarlak ook kunnen doen.’
Hij heeft opgehangen.
