Lekkerewijvensport..

De man zit aan de bar te zappen alsof hij thuis is. De ene na de andere zender fladdert voorbij.
Ik loop naar de bar en bestel nog een biertje.’Kijk,’ zegt de man op de tv wijzend. ’Lekkerewijvensport.’ Op de tv een hockeywedstrijd. Vrouwenhockey. Alleen reclame op tv is erger. ’Lekkerewijvensport?,’ vraag ik verbaasd.
‘Ja! Je hebt ook dikkewijvensport.Handbal. Nooit opgevallen? Die hockeywijven zijn allemaal lekkere wijven. Handbalsters niet. Te dik!’
Nu weet ik zeker dat er geen God bestaat. Een God die een beetje bij zijn verstand is maakt niet zulke gedrochten als deze lul.

Hij zapt vrolijk verder en stuit op een voetbalwedstrijd. ’Mietjessport,’ zegt hij geringschattend. ‘Ja toch? Welke lul gaat er nou naar 22 mietjes kijken als je ook naar lekkerewijvensport kunt kijken.’
Als hij mij aankijkt zie ik dat zijn rechteroog blauw en geel gekleurd is. Hij ziet mij kijken. ‘Mijn ex-vouw,’ legt hij uit. ‘Kut wijf. Sloeg en trapte mij waar ze maar kon. Zonder reden weetjewel? Ken jij dat begrijpen? Uiteindelijk ben ik hem gepeerd en heb aangifte gedaan van huiselijk geweld.’
Huiselijk geweld. Rare benaming. Doet denken aan huiselijkheid. Gezellig. Knus. Knus geweld.
Op de tv wordt het hoofd van een speler bijna afgerukt door zijn collega. Hij valt stuiptrekkend op het gras.
‘Zie je wel! Mietje!,’ roept de man honend.

Even later staat de voetballer weer op en schudt de hand van zijn collega.
‘Hij loopt anders weer rechtop en peert hem niet. Geen politie. Geen aangifte van huiselijk geweld. Of noem je dit anders? Huiselijk potenrammen of zo?’
Zijn mond verstrakt terwijl hij mij lang aankijkt. Bonst zijn glas op de bar, laat een boer, laat zich van zijn kruk zakken en loopt naar de deur.
‘Hee waar ga jij heen,?’ schreeuwt de kroegeigenaar hem achterna.
‘Ik kom niet meer in deze pleurismietjestent,’schreeuwt hij terug waarna hij de deur uitwaggelt.
De voetbalwedstrijd is voorbij en wordt vervangen door een partij tennis. Gemend dubbel.
Hoe zou die idioot dat noemen?