Verspilde tijd

Ik stond op het veld, te wachten op de scheidsrechter. Samen met mijn hele voetbalteam.
Ik vond het niet erg, omdat ik lekker veel geduld heb. Dat is een van mijn beste eigenschappen. Maar mijn team werd ongeduldig. Ik baalde wel een beetje, want het was echt heel vroeg. Wij maar wachten en wachten. Tot dat… ik had geen tijd meer om te denken ik wist het gelijk toen ik hem zag. Maar wie is hem? De scheidsrechter? De coach van hun team? Nee, ik wist het al bijna zeker het was het was de baas van het voetbal hij zei:’ Mannen van de c3?, ‘ja, zeiden wij, en toen wist ik al wat hij ging zeggen, maar in tegendeel, het was wel de scheids. Maar wat hij zei was niet wat wij hoopten, hij zei’ De wedstrijd gaat niet door.

Onbekend schrijfgerei

Ik heb potloden, jij hebt potloden, iedereen heeft ze. Maar heb je er wel wat aan? Als je ze nodig hebt zijn ze weg, en als je ze hebt breekt de punt. Potloden veroorzaken alleen maar stress. Elke keer weer hetzelfde liedje. Ik koop die dingen nooit meer, aangezien ze het bloed onder mijn nagels vandaan halen. Maar toch ze zijn leuk als ze gratis zijn. Dus, hoe levenloos het ook klinkt, ga ik iedere dag naar de Ikea. Niet altijd voor potloden hoor, maar meestal wel.