Dan vind je het extreem en lachwekkend als mensen met een doorzichtige plastic zak het vliegtuig in moeten. Er wordt gevochten en iedereen ziet wat je meeneemt. (zie deel 1)
Vervolgens verschijnen er een paar weken later passagiers met ‘grappige ‘nepgranaten om.
Wat dan? Ja, wat dan?
Vandaag belt een goede vriendin met de mededeling dat ze een slechte bui heeft en de vraag of ik wil komen scrabbelen. Het duurt even voor ik de koppeling tussen die twee dingen kan maken.”Ja, ik zit slecht in mijn vel en ik wil er niet over praten waardoor, maar jij begrijpt het wel als ik een rot bui heb en weinig zeg.”
“En het leidt me even af”.
Sla ik de krant open voor ook maar een slokje ochtendthee of ik word al om mijn oren geslagen met verijdelde terroristische aanvallen.
De angst heeft Amerika en Engeland in een wurggreep.En in zo’n situatie gaat een mens gekke dingen doen.Ik zie terroristen al lachen achter hun baarden om dat hopeloze gekronkel.In mijn fantasie zie ik een groot vliegveld voor me in Londen: Keurig geklede zakenmannen in hun uniform van donker pak en lichtblauw overhemd……
