Met plastic doorkijkzak in het vliegtuig (2)

Dan vind je het extreem en lachwekkend als mensen met een doorzichtige plastic zak het vliegtuig in moeten. Er wordt gevochten en iedereen ziet wat je meeneemt. (zie deel 1)
Vervolgens verschijnen er een paar weken later passagiers met ‘grappige ‘nepgranaten om.
Wat dan? Ja, wat dan? Gewone kleding kan plotseling ook niet meer.De’fouileerders’raken van slag en willen op zijn minst meer salaris of gevarengeld. Ze gaan staken. Op het vliegveld ontstaat paniek. Want hoe krijg je passagiers weg zonder hen, al is het maar een dag?

Er worden in paniek vrijwilligers gevraagd, maar er is geen tijd voor een deugdelijke selectie.
Dan weet u wel wat er gebeurt….Allerlei gewiebelde en louche figuren melden zich aan, want zien hun kans schoon. En allemaal worden ze aangenomen om die wachtende mensen maar in de klaarstaande toestellen te krijgen.

In gestreepte zwembroek, de mannen, en in badpak, de vrouwen, die trouwens logischerwijs zwaar in de minderheid zijn.
Om toch een geheel van dit uniform te maken hebben ze zwarte zwemvliezen aan hun voeten en een duikbril op hun neus.

Naast de fouilleerders ligt een stapel doorkijkpakken. Iedereen moet zijn kleren uit, daar worden pakketjes van gemaakt die meteen gelabeld worden en naar het bagageruim van het vliegtuig gestuurd. De plastic doorkijkpakken,(één grote maat)worden aangetrokken.
De passagiers lopen als een groep reuze garnalen richting gate.

De wind die daar altijd waait doet de garnalen rillen,en het plastic maakt krakende geluiden maar ze lopen dapper door het vliegtuig in en naar hun plaatsen.
De verwarming wordt flink opgestookt en de pakken beslaan door het transpireren. Dat is goed dan kunnen ze weer voluit naar elkaar kijken zonder zich gegeneerd te voelen.

Eigenlijk wordt het nog wel een knusse vlucht. Het leger de heils deelt extra warme soep rond gedeeld. Bij aankomst in Amerika krijgt iedereen een medaille namens Bush. Ach, je moet ook wat over hebben voor de algemene veiligheid in deze tijd.