Dit is een nieuw avontuur van het doodzieke en spuuglelijke eendje Donor Duck. Vandaag is het een trieste dag in huize Eend. Van de week bracht de wijkagent moeder eend het vreselijke nieuws dat haar man op de Riemdijk was overreden door acht auto’s en een trein. ‘Een trein?’ Probeerde Lees meer…
De stilte schuift papier. Jij zit tegenover mij en lacht. Ver in jouw verhaal, dichtbij bedacht. Natuurlijk ben jij er, maar zijn wij samen alleen. In ons kleine iets. Net buiten de atmosfeer, waar het stil is en het schreeuwen niet gedragen wordt. Waar ons vacuüm van de kudde glijdt. Lees meer…
Mijn zintuigen zijn er eerder dan ik. De gang ruikt nog steeds naar oud vocht en vers linoleum. En de slechte akoestiek gooit die tientallen kinderkeeltjes van weleer weer op één hoop. Als ik nu omkeer, zou iemand mij dan missen? Ik verman mijzelf en loop naar de gekrompen deur Lees meer…
Asperges met ham! Nachtzuster en ik zijn er gek op. Maar bij sommige voornemens kun je dat beter niet eten. Door de erotiserende wijze waarop Nachtzuster haar asperges at, stond ik daar echter niet bij stil en stelde haar de vraag: ‘Wat bedenk jij je bij plasseks?’ ‘Ja, helemaal niks Lees meer…
Zijdelings tuf ik per ongeluk een spuugje op de mouw van een veel te grote Creool die naast mij voor het stoplicht wacht. Nadat ik mijn fluim in een plooi van zijn mouw heb zien verdwijnen, probeer ik zo stoer als mogelijk langzaam omhoog kijkend zijn ogen te vinden. Ik bedenk mij Lees meer…
