Ze keek op de klok boven de boekenkast. Er waren nog maar vijf minuten verstreken sinds de laatste keer dat ze keek hoe laat het was. Het was dus nog steeds te vroeg om zich te gaan omkleden. Verveeld keek ze naar de tv en zapte langs programma’s die haar niet interesseerden. Ze keek nog eens op de klok, die nog bijna dezelfde tijd aangaf. Met een zucht stond ze toch op, liep naar de slaapkamer en ging voor haar klerenkast staan. Wat zou ze aantrekken? Haar lange bruine rok stond haar niet verkeerd, maar was die voor zo’n avond niet iets te degelijk? Een kortere rok was wel zo uitdagend, maar ze wist ook van zichzelf dat ze niet de mooiste benen van het dorp had. Toch de bruine rok maar, met een witte knoopjesblouse erop. Wie zouden er allemaal komen? Van een aantal had ze gehoord dat ze ook zouden gaan, maar van veel wist ze het nog niet. Als Pieter maar kwam, daar had ze zo heerlijk mee gedanst. Aan het einde van de avond had hij met haar op haar taxi gewacht. Van zoenen was het toen niet gekomen, maar wie weet wat deze avond in petto had?

Voor de spiegel bedekte ze haar lippen zorgvuldig met lippenstift. Ze probeerde haar golvende haar in model te brengen, maar zoals altijd bleef het dwars een andere kant opstaan. Alleen de kapper kon ermee overweg. Ach ja, ze namen haar maar zoals ze was, en dat springerige haar had ook wel wat, moest ze toegeven.

Hoe zou het eigenlijk zijn met Pieter? Ze fantaseerde er wel eens over, hoe hij eruit zou zien, hoe hij zou zijn. Snel schudde ze het van haar af, ze moest niet zo raar doen. Er was nog niks aan de hand tussen hen.
Ze keek uit het raam en zag de taxi aan komen rijden. Snel trok ze haar jas aan, pakte haar tas en deed de deur achter haar op slot. De sleutel legde ze onder de mat, dan kon ze die in ieder geval niet kwijtraken.

Het was al druk in de zaal, haar ogen speurden naar een teken van Pieter. Hij stond in het midden van de vloer, te dansen met Els, de slet. Els wist dat Pieter de vorige avond met haar had staan dansen en nu probeerde ze hem af te pakken. Met een wijntje in haar hand liep ze op hen af, Pieter zag haar, maakte zich los en kwam op haar af. Anna had haar wel eens gevraagd wat ze nou toch met hem moest, ze hoefde niks van hem te verwachten. Er gingen genoeg verhalen rond dat zijn prestaties niet denderend waren. Toch was het fijn om weer bij iemand te kunnen zijn. Een beetje gelijk had Anna natuurlijk wel, het ging nergens over. Maar voor de rest van de avond had ze in ieder geval iemand om mee te dansen.
Helaas moest ze al wel weer op tijd terug naar haar appartement, morgen moest ze vroeg op. Heel de dag zou de familie over de vloer komen voor haar verjaardag, en die kleinkinderen vroegen toch veel energie van je als je al 74 was.

Categorieën: Liefde

8 reacties

DriekOplopers · 4 september 2006 op 08:35

Geweldig, Mug, zoals je de gedachten van een jonge vrouw hebt geplaatst in het hoofd van oma. Columns met een onverwacht einde zijn super omdat ze je eerst op het verkeerde been zetten, en je je daarna met een schok laten realiseren hoe het écht zit.

Hulde!

Driek

archangel · 4 september 2006 op 11:17

Mooie column, zoem-zoem-zoem (capoeira mata…), en ik sluit me inhoudelijk bij 3k aan. Eén klein muggeneukerig vorm-opmerkinkje: de laatste twee zinnen hebben voor mij nét niet dezelfde flow als de rest van je stukje… kwestie van een paar woordjes omwisselen/weglaten denk ik. Maar dit zeg ik alleen omdat je altijd mooie volle zinnen maakt, daardoor valt het (mij, maar waarschijnlijk niemand anders) nu op.

DreamOn · 4 september 2006 op 12:50

Mooie column, geweldige ontknoping.
Leuk dat ze zich nog zo bezig houdt met haar uiterlijk, vooral die benen!

WritersBlocq · 4 september 2006 op 21:31

[quote]daardoor valt het (mij, maar waarschijnlijk niemand anders) nu op.[/quote]
Ik vind het juist heel gaaf, omdat het je ineens zo lekker met twee benen op de aarde laat belanden.
Leuk verhaal Mug 🙂

Li · 4 september 2006 op 22:12

Grappig verhaal met leuke en onverwachte uitsmijter!

Li

KawaSutra · 4 september 2006 op 22:44

Inderdaad een verrassend einde. De film in mijn hoofd kan direkt de prullenbak in. 😛

Dees · 5 september 2006 op 17:58

Mug, dat heb je leuk geschreven. Sommige dingen veranderen nooit echt…

BrokenHalo · 13 september 2006 op 13:25

Hahaha, stomverbaasd over het einde. Zag hem absoluut niet aankomen…

Geef een reactie

Avatar plaatshouder