Baby Blues

[img align=left]http://home.hetnet.nl/~columnx2/IMG/babyei.jpg[/img][i]Een co-column van Kees Schilder en Kobus over de rechten van een baby[/i]

Babi’s aller landen verenigt u. Te lang hebben we alles maar gepikt. Er wordt een loopje met ons genomen, over ons geluld. Maurits verklaarde ons in een column al eerder de oorlog. Supermarkten moesten verboden gebied worden voor kinderwagens. Met het gevolg dat we nu in een zak met twee gaten worden gepleurd en voor op de buik van moeder of vader als een kangoeroe jong worden meegezeuld. In een van zijn laatste columns wordt ons gedrag zelfs vergeleken met dat van zuipkanonnen en spuitgasten. Maar vanaf nu wordt alles anders. Niks wordt er meer bedekt met de mantel der liefde. Wij hebben een eigen mening en komen daar voor uit.

Eigenlijk begint de ellende al bij de bevruchting. Worden we met duizenden verzocht in de aanval te gaan. En er is maar één eicel. Hoezo gelijke rechten ? Die slome achter me, dat dikkerdje had geen schijn van kans. Als je je dan een keer genesteld hebt, valt het in het begin nog wel mee. Beetje eten, regelmatig nicotine en op zijn tijd wat alcohol. De grootste veranderingen komen meestal rond de twintigste week van de zwangerschap. Alleen een beetje vocht in onze oren beperkt dan nog enigszins het gehoor. Tot dan toe was moeder net Corrie Konings. Ook geen porem en voortdurend: “Maar vanavond heb ik hoofdpijn”. Maar vanaf dat moment is het : “Let toch op de baby”. Hoezo “let op de baby” ? Likkebaardend veeg ik de troep van mijn bek, wachtend op het moment dat me de microfoon wordt voorgehouden en ik luidkeels “I am the champignon, my friends” mag vertolken voor de achtergebleven zakkenvullers.. Wordt me dat
zelfs niet gegund. En ma stopt ook subiet met roken en drinken. Zogenaamd omdat het beter is voor baby. Aan mijn hoela ! We zitten al onder de stress, worden we nog geconfronteerd met afkickverschijnselen ook. Wat we ook trappen en bewegen, niks helpt ! Enige resultaat is dat ene pa plotseling tegen de bewegende buik van ma begint aan te lullen. Wij worden ook zeer beperkt in de uitbreiding van onze woordenschat. Want ma heeft de margriet en libelle ingewisseld voor de ‘mama’ en ‘moeder’. En nu heeft ze dan gelezen dat wetenschappelijk onderzoek heeft uitgewezen dat baby’s vanaf de twintigste week woordjes onthouden. Dus de hele dag door : “eet, drink, slaap, papa, mama”. Zodat we dat al weten direct na de verlossing. Had mij maar laten zitten. Moest ik soms op aarde komen om hun zonden te laten vergeten ? Ik hield me mooi stil, was al genoeg geouwehoer om mij heen. Beginnen ze te treiteren, slaan op mijn kont, laten me schrikken, hangen me op aan mijn benen. Omdat ze het nodig vinden dat ik begin te blèren. En toen ik dat later onder de knie kreeg, moest ik leren om mijn kop te houden. En ik maar wachten totdat ik bij moeder aan de borst kon. Kijk, want daar heb je nog wat aan in je verdere leven. Niks voelen, niks tepels, gewoon zo’n fles met een speen er op. En nooit op de juiste temperatuur. Altijd of te koud of te warm. Moeders herkennen ook de taal van de baby. Lekker is dat. Moet ik altijd dezelfde kierende geluiden uit mijn strot toveren. Had van pa anders allang geleerd dat ‘happie’ ook ‘eten’ was en een ‘poepeledirk ‘ hetzelde is als “hij heeft zijn luier alweer volgescheten.” “spugies daan” is hetzelfde als : “Hij heeft mijn trui weer ondergekotst”. Maar die taal kon ik niet gebruiken, want dan snapt ma me niet. Zo wordt onze taalkundige opvoeding al in een vroeg stadium verstoord. Wij mogen wel opdraven bij de televisiereclame als extra inkomstenbron voor ouders. Bij Wc-rollen, pampers, huggies enzovoort. Ook is ons optreden gewenst wanneer moet worden aangetoond hoe eenvoudig iets is. En ja, wij kunnen prima onze luiers zelf verwisselen. En wij kunnen ook best de chemische troep door de WC heen spuiten, omdat onze geur blijkbaar niet te verdragen is. Maar wat houden we eraan over ? Geen ene malle moer. Want verder dan “waar is mijn kindje dan” en een ‘Maurits verbod’ in het winkelcentrum komt men niet. Maar nu is het afgelopen. Ik pik het niet meer langer !

[b]Kobus[/b]

Dat is dan heel jammer jochie. De tijd van babyterrorisme is namelijk voorbij. De tijd dat jullie alles mochten, ligt definitief achter ons. Je ziet wat er allemaal van gekomen is. Voorbeeldje? Dadda gaat ie dan: De hele nacht met jullie heen en weer lopen omdat jullie het wel geestig vinden om te blèren en te schreeuwen. Vroeger werd dat eenvoudig opgelost: speen in je waffel, lekker laten janken en vervolgens viel je
vanzelf wel in slaap. Maar dat mocht niet meer van de agogen. Aandacht geven, knuffelen tot je erbij neerviel en vooral in alles toegeven werd het nieuwe evangelie. Dan de eerste verjaardag: Breedband TV op eigen kamer is wel het minste cadeau. Playstation kan er ook nog wel bij en een fiets met 12 versnellingen mag al helemaal niet ontbreken op deze glorieuze dag.
Dan de “kinderparty” Een bestelwagen van een cateringsbedrijf levert de taarten, gezinsverpakkingen chips en kratten K3 sinasvergif af. Daarna komen de moeders van je collegagremlins hun terroristjes afleveren waarna het huis kan worden verbouwd. Allemaal voorbij!
Had ik het al gehad over je vierde verjaardag? Nee he? Oké dan, op je vierde verjaardag ontdek je dat je iets af kan afdwingen. In de supermarkt hang je aan het winkelwagentje van je moeder en je eist een reep chocola. Mams zegt nee. Dat pik jij niet want wie is hier nu eogenlijk de baas? Toch? Daarom ga je languit op de grond bij de kassa liggen en schreeuwt de hele levensmiddelenmaffia bij elkaar. Flessen melk spatten uit elkaar door je gekrijs en luiers schieten spontaan vol met stront zonder dat er ook maar een anus in de buurt is. Kun je het een beetje volgen? En wat gebeurt er? Mams wordt kwaad aangekeken door het winkelende publiek alsof zij het net bestaan heeft, de bedrijfsleider een schop onder zijn ballen te geven omdat hij nu wel eens een echt wijf wilde naaien in plaats van de biogardefles met zijn
verzadigde eiwitten met een voedingswaarde van 490kj te injecteren. De biogarde is niet voor niets zo romig vandaag aan de dag. Dat, beste vriend, is allemaal voorbij. Vanaf nu krijg je bij de eerste kik een klap voor je kanis. Niet hard natuurlijk maar wel afdoende. Daarnaast
trek je voortaan zelf je luier maar aan. Doe je dat niet, heb je pech.Dan blijf je maar lekker dobberen in je eigen urine. Bij de bejaarden blijkt dat uitstekend te werken dus waarom bij jou niet.
Tenslote kan ik je melden dat dat slappe gelul over ADHD tot het verleden behoort. Niks overactief meer! ’s Morgens doe je de afwas en stof je af.. ’s Middags lap je alle ramen, en s’avonds maak je de wc schoon. Wedden dat het zo
afgelopen is met je overactieve ADHD.? Playstations en TV worden de deur uitgemieterd. Je gaat maar een behoorlijk boek lezen. Er wordt drie keer daags aan tafel gegeten met mes en vork en om zeven uur ga je naar bed. Tegen volwassenen zeg je U en er wordt met twee woorden gesproken!
O ja, had ik al gezegd wie vanaf nu de baas is? Nee? Bij deze dan: MOI !! Begrepen?

[b]Kees Schilder[/b]