De trillende telefoon op de vloer doet me ontwaken. Niet veel later doet ook A-PUNK zijn intrede. Fyn. Ik sliep. Onvoltooid (hurray) verleden (damn) tyd (nooit goed). Twee – Één. Damn it. In het duister tastend naar myn GSM ontdek ik dat ik niet in een bed maar in een zetel lig. Een designerbank. Een zwarte. Zo eentje van Italiaanse makelij. Hy ruikt naar vers leder. Heerlyk. Helaas niet op een zaterdagochtend. De beller lykt my dringend nodig te hebben en onderneemt een tweede en derde poging. Helaas. Het schemerlicht, myn selectieve blindheid en (on)selectieve doofheid bieden my geen opportuniteit op zoek te gaan naar het intussen in myn ogen irriterend lawaai makend elektronisch toestel. Het geluid dat anders zeemzoet myn heldere geest weet te verkwikken klinkt nu als een schel en vuil piepend geluid, het neigt zelfs naar een bekend deuntje dat verkracht werd door één of ander zangeresje dat een tweetal weken geleden op TV verscheen tydens een talentenjacht. Wauwie. Impressive. Ik herinner me op dit uur van de dag, na een dubbelconcert van The Arquettes en Broken Glass Heroes, een uurtje of twee, misschien wel drie in een loungebar waar toch wat wyn vloeide en een nacht op een (Italiaanse) designerbank nog wat ik twee weken geleden op TV zag.
Het kraken van de trap. Scary. Een schim beweegt zich door de ruimte. Trekt het deken wat beter en meer over me heen en lykt zich naar de keuken te bewegen. Houdt een moment halt, maakt een kwart draai en zet het raam in de woonkamer op kier. Gerommel. Een sigaret krygt het vuur aan de lont en er volgt een diepe inhaalbeweging. Letterlijk. Te diep. Er volgt een typische schorre rokershoest. Moeten we daarom overspoeld worden met slogans zoals ‘Roken schaadt de gezondheid’ en ‘Rokers sterven jong’ (jawel ik ken ze). De zonneblinden worden weggeschoven en de schim krygt meer en meer vorm. Minder schetserig, strakke contouren. Hoewel strak. De vermoeidheid lykt nog niet volledig te zijn overgewaaid/voorbij gerookt. Koffie? – Mhm. – Ja? – Mhm. – Ja dus.
Myn GSM begint te vibreren. Opnieuw gevolgd door de strakke gitaren van Vampire Weekend. J sleept zich naar de andere kant van de kamer, naast de bank waarop ik me bevind houdt hy halt. Sigaret nog in de mondhoek en het haar in elektrostatische toestand. J raapt het met schilderstape aan elkaar hangend toestel op en kykt er naar. “ ’t Is uw pa. “ De steeds meer contour krygende schim gooit het tuig in een boogje naar myn hoofd. Pets. Mooi gemikt. De machinerie komt recht op myn oor terecht. Waarbij de oorlel voor intoetser van het rode telefoontje speelt. De walm van rook blyft hangen naby myn hoofd.
for more: http://harohnny.tumblr.com/
11 reacties
Bhakje · 10 december 2011 op 18:24
Een brakke ochtend na de avond ervoor. “Memories to me”, alleen dan zonder gestoorde/storende telefoons. Die waren er toen nog niet (opeens voel ik me oud). Ik zie dat het brak-zijn niet is veranderd door de jaren.
Mooi geschreven, sommige zinnen hadden van mij korter gekund. Is de “y” in plaats van een “ij” een kunstuiting? Niet aan mij besteed dan. Maar wel graag gelezen. :pint:
arta · 10 december 2011 op 23:22
Die y ipv ij stoorde me dusdanig dat ik na alinea 1 ben afgehaakt…
Meralixe · 11 december 2011 op 07:49
Na een eerste column even de reacties afwachten en zich dan een beetje aanpassen zou “beleefder” geweest zijn. :hammer:
Libelle · 11 december 2011 op 09:31
Ik na twee. Zonde!
Bhakje · 11 december 2011 op 10:33
Oei Meralixe, “beleefder”? Ik denk dat het insturen van twee columns voordat je reacties afwacht getuigt van overmoed, of over-enthousiasme, maar dat het niet “beleefd” zou zijn vind ik een beetje ver gaan. Dit is een nieuweling op CX, en een jong talent. Ik geef dan graag de ruimte om te leren, en met leren maak je ook fouten. En deze column heeft me echt verbaasd, de eerste was met een overdosis Engels “to much” voor mij, deze vind ik een belofte voor de toekomst, ondanks het “y”-gehalte. Ik ben trouwens benieuwd wat ze van onze columns vind, en zie uit naar reacties van haar kant op mijn (onze) schrijfsels. :hammer:
LouisP · 11 december 2011 op 11:20
Ja, ‘k ging ook onderuit bij die tweede y. En engelse titels..brrr. Zeker als ze niet zo goed zijn en zo lang dat ze er niet helemaal opkunnen.
Grappig, ik dacht bij die reacties van Meralixe en Bahki aan de muppets…aan die twee mannen
sylvia1 · 12 december 2011 op 09:51
Ik dacht al bij je eerste column dat jij de instuurder van de 16 ofzo columns bent geweest (waardoor de teller opeens op 31 stond).
Dan gaat het nog wel even duren voordat je iets met de reacties kunt… 😀
Harrie · 12 december 2011 op 11:01
Leuke combi van Oudhollands en Engels taalgebruik.
AidaG · 13 december 2011 op 00:40
Fijn te horen dat er wordt nagedacht over het lezen van mijn teksten. Aangezien ik al een tijdje bezig ben, maar nooit echt ergens terecht kon met mijn teksten reageerde ik misschien inderdaad een beetje overenthousiast en postte ik onmiddellijk enkele columns waardoor ik misschien een beetje overmoedig overkwam. Zo ben ik echter niet, daarom misschien ook dat hier wat bevestiging kom zoeken?
Dees · 13 december 2011 op 16:31
Sluit me aan bij Bhakje. Ik lees ook talent. Maar alsjeblieft maak gewoon weer een zachtgekookt ijtje van al die misplaatste ytjes…. En laat je niet ontmoedigen door door de wol geverfde reageerders.
Meralixe · 13 december 2011 op 19:59
Goed, “beleefder” was een wat ongelukkige woordkeuze. :oeps: