.
Bah! Geschiedenis!
Al op de lagere school (met de bewaarschool, de oude liefkozende naam voor de kleuterschool, na samenvoeging basisschool genoemd) was ik gek op geschiedenisles. We eindigden in de zesde klas (nu groep 8) met de Tachtigjarige Oorlog. Ik vond dat heel jammer en was zó nieuwsgierig naar het verdere verloop van onze ‘vaderlandse geschiedenis’ dat ik op de boekenmarkt op de Binnenrotte in mijn toenmalige woonplaats Rotterdam, tweedehands geschiedenisboeken kocht om zelf uit te zoeken hoe het zat.
Nadenken over het verleden is zinvol: we leren ervan hoe we het niet meer moeten doen, hoe we het ook zouden kunnen doen, hoe het komt dat we in de huidige leuke shit leven.
Wij staan in alles op de schouders van hen die ons voorgingen. Wie zijn geschiedenis niet kent, is gedoemd om de fouten of rampen ervan te herhalen…
Toch balen veel mensen van dit vak. Ten onrechte. Want zelfs als je een kist maakt of iets breit of een gedicht schrijft of een bijdrage levert aan een krant, doe je aan geschiedenis. Je weet hoe je de vorige keer iets maakte en wil gemaakte fouten niet nog eens maken. Je leert dus – als het goed is althans en je bereid bent te leren – van die eigen ‘maakgeschiedenis’.
Geschiedenis = onthouden. Van dementie kun je leren hoe het is om niet te kúnnen onthouden, om micro- en macrogeschiedenis kwijt te raken. Wie geen geschiedenis wil kennen, kiest voor ‘vrijwillige culturele dementie.
7 reacties
Yfs · 5 november 2012 op 08:39
De eerste alinea laat zich niet prettig lezen. Alsof je struikelt over een hoge drempel bij binnenkomst.
Ook de overige alinea’s moest ik een paar keer overnieuw lezen, maar misschien is ook de maandagmorgen daar debet aan.
Ik herinner me altijd nog een quote van mijn geschiedenisleraar nl ‘de geschiedenis leert de mensheid dat de mensheid niets geleerd heeft van de geschiedenis’ Sindsdien ben ik gek op quotes en one-liners.
Ferrara · 5 november 2012 op 16:40
Ook op de ouwerwetse ULO mijn lievelingsvakken. Kwam ook door de fantastische leraar.
Ik kwam er pas veel later achter dat, afhankelijk welk onderwijs je genoot, men wel eens “iets” wegliet.
JanBontje · 5 november 2012 op 19:18
Daar zeg je wat: weglaten… Soms gebeurt dat niet eens met opzet, maar zit het ingebakken in iemands opvattingen, levenshouding, ideologie, enz.
JanBontje · 5 november 2012 op 19:21
Die quote is zó actueel, en ook zó herkenbaar… Er zijn zelfs mensen die kwaad (!!) op me worden als ik bepaalde historische feiten (weer)geef om duidelijk te maken waarom bepaalde zaken nu zijn zoals ze nu zijn…
Ik deel overigens je liefde voor quotes en one-liners.
Sagita · 6 november 2012 op 23:59
Geschiedenis is voor mij een punt in het verleden. Ook het heden is een punt. Zodra je twee punten hebt kan je daardoor heen een lijn trekken, die de richting van de toekomst aangeeft. Dol op meetkunde!
groet Sa!
JanBontje · 7 november 2012 op 07:41
Aardig gevonden, maar… geschiedenis is een ontelbare hoeveelheid punten =, het heden ook. Meetkundig gezien is er dan een ontelbare hoeveelheid lijnen… En dat maakt geschiedenis zo moeilijk te duiden… Net als het heden overigens…
Sagita · 7 november 2012 op 08:48
Klopt maar je kunt over de richting van iedere lijn een voorspelling doen en de voorspelling wordt betrouwbaarder naarmate de verzameling aan lijnen in een steekproef groter wordt!
groet Sa!