Bakker bakt. Wie kakt?

‘Goedemorgen bakker!’
‘Een goedemorgen meneer!’
‘Zeg eens bakker, ik ga stront maken, mag ik van u een brood?’ ‘Da’s dan 1 euri 35 meneer…’
‘Ja, wacht eens even beste bakker, ik weet nog niet of ik het wel opeet…’
‘Da’s dan toch 1 euri 35 meneer.’
‘Uhhh, bakkertje, luister eens. Wij investeren al jaren in het maken van goede stront. Heeft ons een hoop geld gekost aan allerlei voedingsmiddelen om de juiste samenstelling te vinden. En het resultaat mag er zijn. En mooie hoop stront en het is al in diverse winkels te koop. En nu willen wij er van enkele, niet alle, maar enkele bakkers ook nog wat brood in flikkeren. Nou, als we [i]uw[/i] brood dus gebruiken – en ik zeg [i]als[/i] – dan krijgt u van ons een hoop stront. Kunt u leuk aan uw vrienden en familie laten zien. Kunt u zeggen dat uw brood er ook in zit. Nou wat denkt u ervan?’
‘Nou, meneer, dat klinkt fantastisch maar dan zou ik toch eerst eens zo’n hoop stront willen zien. Ik bedoel, je hebt stront en stront en laten we wel wezen de ene stront is dan de andere niet. Dus ik wil wel graag weten in wat voor stront mijn brood uiteindelijk terecht komt.’
‘Luister eens bakkertje, dan zouden wij elke halfgare bakker een hoop stront moeten gaan brengen, daar kunnen wij echt niet aan beginnen, kost ons een vermogen. Hebben we straks geen stront meer over. Kunnen we net zo lief meteen met modder beginnen te gooien. Niet dan, ja toch?’
‘Dan mag dan zo zijn, meneer, maar het kan me niet schelen wat u met mijn brood doet. U mag het opeten, aan de vogeltjes voeren of voor mijn part in uw reet schuiven en het met stront glazuren maar mijn brood heeft, evenals uw stront, bloed zweet en tranen gekost en dus betaalt u ervoor. Gesnopen? Aan uw gezicht te zien, denk ik niet.
Das dan heel jammer.
Voor u!’