BART

In zijn schoolrapporten vroeger, werd hij altijd omschreven als een extreem stil kind.
Het was echt een ‘stuudje’.
Voor ieder schoolvak had hij interesse en hij slaagde volgens mij met hele goede cijfers.
Wat heeft hem zover gebracht dat er laatst een politiewagen de oprit van zijn huis op reed om zijn gezin te vertellen dat hij er niet meer is?
De manier waarop hij is overleden, dat heeft me toch wel verbaasd.

Elke zondag ging hij naar de kerk. Eerst met zijn ouders, later met zijn gezin.
De Pater hoorde zijn zondes aan, als hij weer eens wat op te biechten had.
Hij was niet meer dat extreem stille kind van vroeger.
Er schuilde iets in hem.

Hij was een met bloed bevlekte man geworden, wiens handen nog nooit een pistool had vastgehouden.
Tot die ene dag.
Zijn ouders hebben hem nooit beschouwd als een jongen met wie je rekening moest houden.

Hij is gevonden in een bar, vlakbij zijn huis.
Hij kreeg er ruzie met twee mannen.
De barman die hem wilde kalmeren, heeft het moeten ontgelden.
Bart stak de barman neer.
Daarna trok hij een pistool en schreeuwde tegen alle aanwezigen in de bar dat ze moesten gaan liggen. Plat op de buik.
De politie gaf aan bij zijn ouders, dat hij kortsluiting had in zijn hoofd en volledig door het lint is gegaan.

Hij beloofde verder niemand pijn te doen, op voorwaarden dat ze stil waren.
En dat ze precies zouden doen wat hij zou zeggen.
Een jongeman van een jaar of 20, probeerde te vluchten en zocht met betraande ogen de uitgang van de bar.
Het was te laat. De uitgang heeft de jonge man nooit gehaald.
Met getrokken pistool dacht Bart weer terug aan zijn tijd op school.
Aan de tijd dat hij bij mij in de klas zat.
Het bleek dat hij vroeger is gepest. Ik heb daar zelf nooit iets van gemerkt.
Hij schoot om zich heen.

Binnen een uur bereikte het nieuws alle mediakanalen.
Een blanke man met een pistool was gek geworden in een bar.
Het gebied was afgesloten en de kinderen van de nabijgelegen school werden uit voorzorg naar huis gestuurd.
Er lagen veertien mensen zwaargewond en sommige zelfs dood op de grond.

De politie arriveerde met gillende sirenes.
Hij moest zijn wapen weggooien en langzaam naar buiten komen met zijn handen omhoog.
Toen hij eenmaal de deur van de bar uitstapte werd hij doorzeefd met kogels.

Ik ging laatst bij zijn moeder op visite.
Ze vertelde mij dat ze altijd heeft geloofd dat hij in de hemel terecht zou komen.
Het was zo’n goede jongen, toch?
De hemel heeft hij nooit bereikt.
Ze gaf mij de raad mee om nooit op de knie van de duivel mee te rijden.

Ik vertelde mijn moeder dat Bart er niet meer is.
Die extreem stille jongen van school.
Mijn moeder zette een kop thee en liet mij een biscuitje van de schaal pakken, die ze op de tafel had gezet.
Ze vertelde mij dat ze blij is dat ik nooit zover ben gegaan als Bart.
Ze noemde mij een gekke jongen, die ook anderhalf jaar met gekke gedachten in zijn hoofd heeft gelopen, maar met goede hulp, daar volledig vanaf is gekomen.