BEELDENSTORM..

Verandert het de wereld als we oude beelden de gracht in kieperen?. Beelden van Coen, Columbus, die ooit , in een andere tijd, dachten zoals toen iedereen dacht?
Daarmee verander je het verleden niet. Het verleden verandert überhaupt niet. Het gaat om het nu. Daar kun je wat doen.

Ik zie op tv ook allerlei mensen met gespannen stressbekkies, foute grappen vermijden. De gezichten achter de tokshowtafels lijken uit steen gehouwen. Dezelfde steen waarvan de oude beelden zijn gemaakt die nu in diverse grachten worden gekieperd, maar dat terzijde.
Het woord zwart wordt angstvallig vermeden. Donker, is beter. Bij het horen van blank schieten alle tokshowveteranen in een stuip en haastig wordt het in wit gecorrigeerd.

Het is goed, super zelfs dat het besef nu doordringt dat iedereen gelijk is. Maar hee, mag het een onsje minder, qua verbetenheid?

Dat overdenkende loop ik mijn tuin in met mijn bakje donkere olijven. Buurman Wiebe groet mij met een strak gezicht en gaat verder met schilderen. Hij is bijna klaar. Zijn tuinhek was wit en nu zwart.
‘Waarom schilder je het zwart, Wiebe. Vindt je wit niet mooi meer?’
‘Hee, pas op je woorden. Mijn hek is donker, ja! Gewoon uit solidariteit met de donkere medemens.
O, en vanmorgen heb ik mijn moeder van zes hoog naar beneden gegooid. Dan weet je dat.’
Ik knik. Wat moet je anders..
‘Oké, Wiebe, soms moet je gewoon je impulsen volgen. Maar was er een bepaalde reden voor?’

‘Zeker! Mijn moeder voedde mij op met, ik durf het woord niet eens in de mond te nemen, eh….zwarte Piet.
‘Juist ja, antwoord ik. ‘Fair enough! Dat is een valide reden. ‘
‘Dacht ik ook,’ zegt hij en kijkt mij doordringend aan.
‘Doe je morgen ook mee met de beeldenstorm?’, vraagt hij.
Hij kijkt mij nog intenser aan. Een hamer bungelt aan zijn riem. Weigeren is geen optie meer.

Ik huiver..