Beesten als wij

[i]Ik sta stil en herinner mijn dode verleden
Zijn ogen vol geheimen
Mijn dode verleden[/i] Een jaar geleden: een volle maan, hartje winter. Jij, starend naar de sterren als een verdwaalde droom. Ik, mijmerend over de wet van Metten Anker en een vals klinkende piano. Als ik je zou vertellen over alles wat ik ons zag doen denk ik dat het je zou duizelen. Jouw ideaal was ideëel, het mijne irreëel. En dat is de reden dat ik nooit meer hetzelfde wakker word als voorheen.

Sinds jij weg bent leef ik in een andere wereld. De gebouwen; de straten; alles om me heen lijkt een spons waarin al onze herinneringen, goed en slecht, als een desolate film is opgezogen. Het licht is te licht voor beesten als wij, zei je ooit. Maar beesten als jij zijn zo anders dan ik.

Voor sommige dingen bestaat geen remedie. Maar vannacht heb ik gedroomd dat ik sterker was dan al jouw demonen. Bloedend lagen ze voor ons op de grond en zelfs toen moest ik de aanvechting nog weerstaan om opnieuw alles te bezeren wat er te bezeren viel. Geen wond die ik had toegebracht was diep genoeg om die van ons ooit te kunnen rechtvaardigen.

Ik blijf dromen. En het zijn die dromen waarin ik het leven jou laat behandelen zoals ik geloof dat het leven voor jou behoort te zijn. Wij zijn geen beesten, zie je. Het beest zit in onze hoofden en het is daar waar we ieder voor ons iedere dag weer moeten vechten. Als de zon je vijand is, hoop ik dat ik op een dag je maan zal zijn. Als een verdwaalde droom zal ik je de weg wijzen, al is het alleen maar om je te laten zien dat het beest in jou nooit meer gekooid hoeft te zijn.

[i]‘I do not love thee
Yet, when gone, I sigh
And think about thee
Till the stars all die’[/i]

Voor Avidan