Bejaard is verjaard

Vorige week besloot het Algemeen Dagblad om het woord ‘bejaarde’ niet meer te gebruiken in haar verslaggeving. Fantastisch initiatief lijkt me. Nou zal het woord ‘bejaarde’ uiteraard wel worden vervangen door een benaming die wat vriendelijker bekt, maar toch. Dit gegeven was overigens volledig aan mij voorbij gegaan hoor, aangezien het woord ‘afschaffen’, dat een aantal keer in het bewuste artikel werd gebezigd, mij al aan het filosoferen had gezet. Gevoed door een dag vol overpeinzingen over de toekomst van deze maatschappij, daagde het mij ineens. Het woord ‘afschaffen’ maakte ineens een heleboel dingen helder. Kon het zo zijn dat ik een oplossing had gevonden voor de algehele sociaal, culturele en financiële wantoestanden in dit vermaledijde land? Ik dacht het wel.
Misschien gaat afschaffen van het woord ‘bejaarde’ wel niet ver genoeg? Waarom nemen we die laatste stap ook niet nog. Het afschaffen van het gehele Nederlandse bejaardenbestand! Denk eens na over wat een voordelen het ons, de werkende mens, zou kunnen opleveren. Om te beginnen zullen we allemaal meer vrije tijd hebben. De tijd doorgebracht aan randen van bedden, kauwend op eeuwenoude koekjes, luisterend naar, voor de ontelbaarste keer, opa’s ‘spannende’ oorlogsperikelen en kijkend naar oma’s kunstgebit in een ranzig glaasje water kan nu worden verdeeld over nuttiger activiteiten. Wauw! En dat is nog maar op het sociale plan. Nooit meer je voetbal hoeven af te zeggen, omdat opa zonodig op die dag een hartverzakking moet krijgen. Heerlijk. Want zeg nou zelf. Daar zitten wij moderne mensen toch helemaal niet op te wachten?
Financieel scheelt het helemaal. Denk je eens in. Al dat geld dat nu nog in de gezondheidszorg wordt gestoken. Belachelijke bedragen. De verpleeghuizen zitten propvol en deze broedplaatsen van ziekten en vergeelde wereldbeelden, zijn nu juist een aanslag op de gezondheid van ons gezonde mensen. Slopen die overgesubsidieerde clubhuizen. En eerlijk is eerlijk, heeft een van jullie ooit één lachend gezicht vanachter de ramen zien opduiken? Ik niet. Ze vinden het zelf niet eens leuk. Waarom zouden wij hun lijdensweg dan verlengen?
Ook geen aparte zitplaatsen in de bus, tram, trein en metro. Nooit meer opstaan voor die uitbuiters. Ik ben er namelijk van overtuigd dat tweederde van dat spul helemaal niet zo slecht ter been is als ze doen voorkomen. Ze doen het enkel om ons terug te pakken. En voor wat. IK KEN JE NIET EENS OPA! Een negatieve houding die ons allen echt niet verder helpt.
Daarom de volgende oproep aan de heren en dames in Den Haag. Laten we met zijn allen afspreken dat mensen die de eerbiedwaardige leeftijd van 70 hebben bereikt een keuze krijgen voorgelegd. Heel simpel. Of men vertrekt permanent naar een zelf te kiezen buitenland. Een land dat de aanwezigheid van duizenden geriatrische parasieten wel op waarde kan schatten. Alles op eigen kosten uiteraard. Men heeft niet voor niets een pensioen opgebouwd. Keuze twee is het aannemen van een door de overheid kosteloos, we zijn echt de lulligste niet, verstrekt arsenicum pilletje. Pijnloos en snel. Uiteraard te slikken in speciaal opgezette euthanasiecentra. Liefst niet thuis, want dan draait de maatschappij uiteindelijk toch nog op voor de kosten van het ophalen van het vuil. En dat zou egoïstisch zijn, toch? De kosten van het vervoer naar de centra zijn, maar dat is voor de hand liggend, voor rekening van de patiënt zelf. Het verwerken van de zielloze omhulsels kan gebeuren op een van de vele vuilverbrandingplaatsen die ons land rijk is of eenvoudig boven zee. Dank voor uw zorgen en inzet. Nederland is u dankbaar, vaarwel!
Ik zie het gebeuren hoor. De oplossing kan soms zo eenvoudig zijn heh? Hmmm. Tja en als je een oplossing hebt dan komt de volgende ook meteen. Frapant hoor, het is net een dominospel. Want denkt u eens met me mee, wat hebben gehandicapten eigenlijk ooit bijgedragen aan deze maatschappij?

Kirizu