Bernadette (deel 2)

(vervolg op Bernadette deel 1)
Tering hé, echt niet te geloven. Het is acht uur en de zaken staan er heel anders voor dan dat ik ze een krap half uur terug voorstelde. Had ik toen nog bar stoere praat over het feit dat het toch nooit uit zo raken met mijn vriendin Bernadette en dan is het nu opeens over. De deurbel, die ik ternauwernood kon horen door de herrie van de stofzuiger, ging tegen alle verwachtingen in toch. Het was Bernadette die aan de deur stond. Whoooo, wat zag ze er verrukkelijk uit! Ik heb wel eens een mooie meid gezien, maar deze………….
Mijn posters van Shakira, Britney en Jennifer Lopez waren in één klap compleet oninteressant geworden.
Haar haar zat zo prachtig in model, dat ze wel als model door het leven kon. Met haar kleding was het geen ander verhaal. De beste stylist kon hier niet tegenop. Ik prijsde mijn nickname op de columnx site en besloot wederom om het maar niet uit te maken. Ik leek wel gek om zo’n lekkere vriendin aan de kant te zetten. Wel zou ik toch een beetje moeten laten merken dat het natuurlijk geen stijl is om pas zo laat nog even langs te komen, terwijl ik op het punt sta om op vakantie te gaan. Maar dat was voor later, haar gezicht leek nu wel niet al te vrolijk te staan, dus maar even rustig aan doen in het begin.
“Is er iets schat?” vroeg ik
“Ik wil je wat vertellen” antwoordde ze.
“Ben je gevraagd om fotomodel te worden?“ probeerde ik haar steeds ernstiger wordende gezicht op te vrolijken.
“Nee, er is iets anders……. ik ben niet meer gek van je”
Fuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuucccccccccckkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkk, dacht ik. Dit is echt best wel goed klote. Unlucky-Leo zou geen verkeerde naam zijn voor dit moment.
“Tsja dan houdt het op hè, liefde hoort van 2 kanten te komen in een relatie” reageerde ik enigszins koeltjes.
Vervolgens was het zo stil dat je mijn piano van twee hoog kon horen vallen. Mijn piano viel echter helemaal niet, dus was er toch iets anders voor nodig om die ijzige stilte te doorbreken.
Toen ik op het punt stond te bevriezen, nam zij gelukkig het initiatief: “Dan ga ik maar weer, hopelijk heb je toch nog een leuke vakantie. Doei.”
“Dank je, doeg…..” zei ik haar na.
Terwijl ze wegliep zong ze half mompelend in haar zelf, maar nog wel op zo een toon dat ik er wat van kon opvangen: “Oh yes, it’s ladies night!”
Voor één van de weinige keren in mijn leven had ik nu niet mijn mondje klaar. ‘I never really loved you anyway’ van The Corrs zou toch wel wat te ver gaan.
Zou dan nu die stilte vallen die Van Dik Hout zo mooi bezingt in ‘De stilte valt zo hard’ (wat is muziek toch een geweldige inspiratiebron), vroeg ik me af. Het antwoord was voorlopig nog even nee. De klok sloeg 8 uur en ik realiseerde me dat de drogisterij bijna haar deuren zou sluiten. Snel pakte ik mijn fiets en haastte me om nog een pak condooms te halen. Als vrijgezel moet je tenslotte goed voorbereid op de vakantie gaan.
(einde)