Betoverd & Het Gulzig Verlangen

Betoverd, toen ik je ontdekte.  Je lag zo mooi, uitzonderlijk mooi. Jij was de enige tussen de anderen die mij bekoorde. Ik raakte je niet wakker.

Mijn verlangen naar jou nam razendsnel toe en het maakte me hongerig en dat gevoel moest door jouw weggenomen worden. Even protesteerde je en mijn hand werd bevangen door een lichte kou uit jouw omgeving.

Na jouw omhulsel licht krakend te hebben verwijderd zag ik de volle schoonheid. Ongeschonden zo roomwit, zo blank.

Mijn rechterhand omvat jouw wulpsheid en verslonden mijn ogen alles wat je liet zien. Het is als een voorgerecht dat geen voorgerecht mocht blijven. Nee, jij werd mijn Main Course!

Jouw wulps gevormde houten stokje omvat, een groot formaat te likken en te happen verwenner.  Jij, witte chocolade met een verleidelijke omhulsel.  Hoe glad jouw halfronde bovenzijde, dat als geheel wachtte op mijn gulzige mond.  Hoe mooi en rimpelloos de rest.

Mijn gulzig verlangen, de eerste betovering voorbij.

Ik nam voorzichtige de eerste hap. Een hap dat, het bovenste deel van het witte omhulsel, het geluid gaf van ijs dat eerst kraakt en zich dan opent. Gulzig nam ik jouw smaak tot me.

Deze smaak overviel me en mijn greep werd vaster. Het houten wulps gevormde stokje brak niet en mag niet breken. Elke wulpsheid is voor mij breekbaar.

Mijn zintuigen werden geprikkeld en mijn hunkerende kronkelende tong likt en bleef likken tot het moment dat het houten stokje haar wulpsheid in volle schoonheid aan mij liet zien.

Zo mooi was je.  De ‘Houten Naaktheid’ met jouw naam: Magnum! Jouw naaktheid was verblindend.  

Wat keek je boos en dat mocht. Ik liet je immers smelten.

Enige droefheid nam nu bezit van mij. Ik die nu meedogenloos mijn linkervoet op de pedaal van de afvalemmer drukte en de klep als een smachtende mond open zag gaan.

Hoorde ik een andere gulzigheid: Nu ik?