‘Big’ Ome Donald

Ik ken ome Donald al vanaf mijn geboorte.
Zo eens per week viel hij binnen. Eigenlijk was het geen echte oom.
Door zijn regelmatige komst en door de prachtige verhalen die hij ons vertelde werd het al snel een huisvriend, die de titel ‘ome’ zeker verdiende. De dierenverhalen waren onze favoriet. Ome Donald kende van elk dier wel een verhaal. Over de eenden, de olifant met zulke grote oren dat hij kon vliegen. Maar het meest enthousiast was hij over varkentjes, die zelfs de wolf te slim af waren.

Op latere leeftijd verwaterde het contact. Zo af en toe spreken we elkaar nog bij de kapper. Dan nemen we de leesmap door. Alle enigszins aanstootgevende bladen voor zijn moslim-clientèle zijn netjes verwijderd door de kapper. Ome Donald  ziet er vermoeid uit. Ik ben laatst toch maar eens bij hem langs geweest. Peinzend en verdrietig kijkt hij door het raam, geen schaduw meer van de enthousiaste biggenverteller van weleer. Dat ligt overigens niet aan zijn rommelige tuin, vol met bereklauw. Zijn verzoek om die volledig te laten verwijderen door asielzoekende Mangalitza varkens heeft de gemeente nog in beraad.

Jarenlang werkte hij bij Fortis als varkens-amusateur. Daar vermaakte hij de Eurokids-rekeninghouders  als Knorbert, het varkentje. Helaas voldeed Knorbert  niet aan de eisen die de multiculturele samenleving stelt, en werd hij afgevoerd, als zijnde ‘onrein’. Ook bij de politie verging het hem niet beter. Als cateringmedewerker mocht hij ‘smiddags bij de lunch geen broodjes ham meer serveren, maar uitsluitend halal gerechten,  De politie is tenslotte multicultureel. Dus ook daar was geen plek meer voor ome Donald.

Bij andere vlees- en zuivelbedrijven in de regio moest hij ook het ‘onder-spit’ delven. Want door de grote belangen in het Midden Oosten wordt daar de certificering gevolgd van de halal. Als hij in al zijn onrust dan toch de Nieuwe Bijbelvertaling er eens op naslaat, blijkt dat zelfs daar heel omzichtig wordt omgegaan met het varken, en op sommige plekken zelfs verdwenen is of vervangen door een andere dier.

Vreemd eigenlijk, want in tal van gemeentewapens, neemt het varken als onderdeel van een Christelijk tafereel (nog) een belangrijke plek in.

Hij spuugt op de politiek  sinds Hanja Maij-Weggen, destijds als Commissaris van de Koningin in Brabant, het afbeelden van een zwijn verbood in het logo voor de viering van 900 jaar hertogdom Brabant.

Rond 18.00 uur gaan de gordijnen dicht. En smullen we samen stiekem van de meegebrachte varkenskoteletjes. Het enige moment dat hij glimlacht.

Maar ik weet; in zijn hart heeft hij de Moslims lief en vervloekt hij die zelfislamiseerders.