Bindingsangst (2)

Na vijf weken heb ik Scooty teruggebracht naar het asiel. Haar vakantie zat erop, de doelstelling was bereikt: Scooty was getransformeerd van bibberbeertje in bijna schootkat. Het was zwaar om haar op het perron van haar tussenstation, het asiel, achter te laten. Wat kwam daarna: een stoptrein, of toch een luxe intercity? Ik hoopte dat het vertrouwen dat ze in mij gesteld had een fundament zou zijn voor het vertrouwen in haar aanstaande dierbare(n). Gedurende zes weken belde ik elke week met Ginny of Irene van het [url=http://www.haagsdierencentrum.nl]Haags Dierencentrum[/url] om te horen hoe het met haar ging. Scooty was eerst even terug gevallen, maar had zich snel hersteld. Ze veroverde het onderste plekje in de rangorde van de kattenkopjes, maar ze hàd in elk geval een plekje veroverd. Haar tweede.

Met onze Scoot ging het dus goed, maar ik vond er geen bal aan zonder haar. Ik miste haar vreselijk, ze liet mij niet los. Of ik haar niet? De kattenzooi in de berging donderde elke keer om als ik mijn fiets pakte. Soms ging ik zelfs met de auto, om de berging niet in te hoeven. Het moest niet gekker worden! Dit werkte dus niet.

Ik smeedde een plan: ik zou Scooty nemen, vergezeld door een projectkatje dat hard aan vakantie toe is. Klikt het tussen die twee, dan mogen ze samen blijven. Zo niet, dan wijkt het projectkatje als het gesocialiseerd is voor een ander katje dat aan vakantie toe is, met kans op een levenslange vakantie bij Scooty en mij.
En als dat maatje er eenmaal is, dan is er altijd ruimte voor een vakantiekat die na een tijdelijk verblijf een toekomst elders tegemoet gaat. Er is dringend behoefte aan pleegopvang, zeker nu de drukste tijd van het jaar weer op de kattenagenda staat. Maar voor mij geen huis meer zonder katten, nóóit meer!

Ik maakte een afspraak met het Haags Dierencentrum. Zaterdag kon ik Scooty en Blossom ophalen. Blossom is een poes van circa een jaar oud, die al twee maanden in een bench zit. Aaien ondergaat ze, maar onder haar vacht voel je alleen maar strakgespannen spieren van angst. In haar kopje zitten holle ogen die door je heen kijken, ze is nog zieliger dan Scooty in het begin was.

Thuisgekomen deed ik Blossom voorzichtig in de bench in de woonkamer, daarna was het Scooty’s beurt. Zij kreeg een warm onthaal, ik een flinke haal! Eenmaal bevrijd dook ze even onder de dekenkist in de woonkamer, om vervolgens haar vertrouwde spulletjes te besnuffelen. Scooty vindt de borstelbeurt een feest, en ze reageert nog precies hetzelfde: snoetje in handpalm, oogjes toe, kronkelen, kontje omhoog, fantastisch! Het is alsof ze nooit weggeweest is. En ja, eindelijk voel ik mij weer helemaal thuis in mijn eigen huis.

Blossom heeft nog geen hap gegeten. Wat gaat er door haar heen? Ik heb haar even geaaid, maar ze heeft vandaag al enorm veel indrukken te verwerken gehad. Foto’s maak ik later wel, en of het Blossom’s vakantiekiekjes worden of de eerste foto’s van een vast verblijf, dat zal de tijd leren. Als Blossom maar opbloeit en haar bindingsangst laat varen, dat is waar het om draait.

[i]Scooty en Blossom zijn te volgen op [url=http://www.vakantiekat.web-log.nl]vakantiekat[/url][/i]